Turks.nl RedactieDe dag dat de lente ‘officieel’ was aangebroken, werd er volop feest gevierd. Voor sommigen omdat het lente was en wat lente voor velen heette, heette Newroz (nieuwe dag) voor vele andere medelanders, in het bijzonder van Koerdische komaf. Het was ook de dag tegen discriminatie en racisme en weer voor anderen die dit niet genoeg redenen vonden voor feest, was het ook nog de dag waarop we gedenken dat dit allemaal mogelijk werd gemaakt: Oerknaldag.
Het lijkt alsof we massaal aan amnesie lijden aangezien het ook de dag was waarop de Turkse premier geschiedenis zou komen maken in ons land, maar zijn collega van onze bodem eigenlijk meer de show had gestolen. Of dat het de dag was waarop Obama zijn speech aan het volk van Israël dermate innoverend bevonden werd, dat men nog voordat het afgerond was, sprak van een historisch moment dat nog vaak aangehaald zou worden.
Massaal vergeten, omdat dit allemaal zich ‘ver van huis’ afspeelt. Als de vogeltjes dergelijke gebeurtenissen ons niet via de massamedia hadden ingefluisterd, zouden velen van ons wellicht nooit geweten hebben dat dergelijke gebeurtenissen plaats hadden gevonden.
Maar iedereen heeft geen vogeltjes nodig om te kunnen weten dat het een flink stuk kouder is dan dat het ‘hoort’.
Mijn werkelijkheid is dat ik leef in een bubbel. Noem het gesegregeerd, als u wil. Een bubbel dat om mij heen zo ver reikt als hetgeen waarvan mijn zintuigen door geprikkeld raken. De barrière van mijn bubbel wordt gepenetreerd door hetgeen waarvan mijn zintuigen zeggen: “Ja, dit stukje informatie is belangrijk om te weten. Het is van belang om te overleven.” Soms, wanneer mijn zintuigen mijn bubbel te veel vernauwen, prikt mijn verbeelding zich uit deze bubbel en reikt het uit tot waar mijn fantasie mij op dat moment brengt.
Wat de barrière van mijn bubbel penetreert is hetgeen waarvan mijn zintuigen door geprikkeld raken. Waar mijn neuronen nu actiepotentialen door afvuren, komt dit wellicht niet overeen met de getijde. Voor velen wellicht een reden om te klagen, voor mij een moment om nog even te genieten. “Raar mens, geniet je van de vrieskou?” hoor ik u al denken. Nou… nee. Ik geniet er nog even van dat mijn vanzelfsprekende leven met alle vanzelfsprekendheid overhoop is gehaald. Geen reden tot paniek, maar reden tot bezinning.
In de enthousiasme die dit moment van bezinning met zich meebracht, begon ik mijn ochtend met dat ik mensen die mij dierbaar zijn, op een vroeg moment de digitale postduif toestuurde met een bericht van hoop. Want in de sleur van het leven is het makkelijk om de zegeningen die op de deur van jouw bubbel kloppen aan je voorbij te laten gaan.
“Hey, hallo, bonjour!
Het is een prachtige dag, een nieuwe start, daarom wens ik jou al het goeds toe op dit mooie moment Ik hoop dat je goede inzet zich zal voortzetten en je immer meer plezier en liefde inleven zult brengen en uit het leven zal halen!
Even geen zakelijk mailtje, maar gewoon een hartenkreet!”
Waarop doodleuk iemand antwoordde: “Ben je verliefd?”
Ik was wel in de wolken, maar meer door het besef dat de lente, die de voorbode van het einde van de winter is, met meer goed nieuws komt. De winter, wat voor mij synoniem is aan de dood, had met zijn grauwe, kille en koude periode weer een nieuw, onbeschreven blad geopend. De tabula rasa is herhaaldelijk bedekt door de terugkerende deken van sneeuw.
Mijn repliek: “Je bent niet de enige die in de war is. Hoewel het weer ons nog doet geloven dat het nog hartje winter is, zal de lente binnen de kortste keren alle ambigue signalen doen wegnemen. De NS heeft een concurrent wat betreft verlaat op je bestemming komen. Hoewel het niet omgeroepen is heeft de trein van de lente, wiens wagons vol prachtige, prachtige, prachtige geuren, kleuren en levendigheid geladen is en erop wacht de flora en fauna te omarmen, wat vertraging opgelopen. Nog even geduld.”
Note to myself: Sit back and relax.
Geniet ervan tot alles weer in bloei gaat raken. En als het weer gaat sneeuwen, kunnen we de smoes om een lekker warm kopje chocomelk erbij te pakken achterwege laten. Tenzij je lactose intolerantie hebt, geniet dan van je kopje thee.
Het is maar goed ook dat de aarde vergeten lijkt te zijn hoe die ook alweer moet lente’en.
