Hoewel er gemiddeld meer vrouwen dan mannen een universitaire opleiding hebben genoten (50,3%), bestaat slechts 33,7% van het hoger personeel op universiteiten uit vrouwen.
Zo blijkt dat het gat tussen mannen en vrouwen in hoogontwikkelde landen nog vrij groot is: het percentage vrouwelijke academici aan universiteiten in het Verenigd Koninkrijk bedraagt slechts 34,6%, de VS scoort iets beter met 35,9%.
Zelfs landen als Zweden, Noorwegen en Denemarken, die gezien worden als lijstaanvoerders op het gebied van vrouwenemancipatie, doen het met respectievelijk 36,7%, 31,7% en 31% niet veel beter.
Aan de andere kant is het juist Turkije dat met 47,5% vrouwelijke academici de kloof tussen mannen en vrouwen al bijna heeft weten te overbruggen. Volgens Gülsün Sağlamer, voormalig rectrix van de Technische Universiteit van Istanbul, is het een mix van historische en culturele redenen die ten grondslag liggen aan het feit dat er zoveel vrouwelijke academici zijn in het land.
Al vlak na de oprichting van de Turkse Republiek in 1923 beloofde president Mustafa Kemal Atatürk vrouwen gelijke rechten op het gebied van onderwijs. Deze waarden zijn ook de latere generaties nagebleven, wat heeft geresulteerd in een hoog aantal vrouwelijke academici in het land.
Ook de universiteiten in Turkije doen hun best om vrouwelijke studenten aan te trekken. Op campussen worden er faciliteiten zoals kinderdagverblijven gebouwd en bovendien kunnen vrouwen door flexibele werktijden zichzelf goed organiseren voor hun carrière. Tenslotte zorgen uitgebreide familietradities ervoor dat vrouwen na hun bevalling weer snel terug kunnen keren in het arbeidsproces.
© Turks.nl / Esra Cakar