En de winnaar is ...

Hakan Akkaya kwam speciaal voor dit naar Nederland vanuit Turkije om op zoek te gaan naar de best geklede Turkse dame en leidde een jury met schoenontwerpster Sule Orhan (L’enfantterrible) en Arzu Aksoy (eigenaar van het modelabel I AM ZU).

Het was erg spannend op het begin, niet alleen op het begin, maar de hele dag! Ik was er om 10 uur in de ochtend (de show zou beginnen om 01:00 in de middag). Ik had een vreselijk slapeloze nacht want ik voelde me erg nerveus. Na 2 uur slaap, moest ik mijn bed verlaten (mijn warme bed). Met diepe en dikke kringen onder mijn ogen, verliet ik mijn huis, op weg naar de wedstrijd. Verdwaald natuurlijk, het was de eerste keer voor mij dat ik naar Den Haag moest. Netwerk doet hem niet, telefoon doet raar, moet mij altijd overkomen. Maar goed, eindelijk aangekomen. Ik kan zeggen dat het (zeer) slecht was georganiseerd. Ze sleepten ons overal heen, trap op trap af, kamer in kamer uit. Eenmaal aangekomen in een gezamenlijke paskamer, begon ik mij voor te bereiden. Mijn maag schreeuwen om voedsel natuurlijk (erg luid), want ik had nog niet eens ontbeten. Op naar mijn haar, wat te doen? Een knotje, een staart of los? Ik kwam er niet uit, wat een ellende! Oke, dan maar eerst even fohnen, maar waar is de stekker? Slechts 1 stekker in een grote kleedkamer (belachelijk). Gelukkig had ik de nummer van een dame die onze gids was. Ze nam me mee naar een andere kleedkamer waar ik mijn haar kon doen, een vriendelijk jonge dame. Hairs done! Aangekomen in de eerste kleedkamer, zag ik allemaal mooie dames (de kandidaten)! Allemaal met mooie make-up, mooie kleren, mooie gezichten. Ik had concurrentie! We kwamen bijeen om te beslissen wie als eerst zou beginnen, tweede, derde etc. Onze namen waren op stukjes papier geschreven. Een voor een moesten we een stuk papier kiezen om de volgorde te beslissen. Ik fluisterde in mezelf: please dont pick me first please! En HAH, ik was de dertiende van de 14 kandidaten! YES!

We werden verdeeld in twee groepen. De eerste zeven kandidaten moesten lopen om 13:00 uur en de tweede groep na de pauze om 15.00 uur. Eerst was er een modeshow over nachtjurken en daarna was de eerste groep aan de beurt. De dames deden het geweldig, vol vertrouwen. Het was erg spannend en ik werd nerveuzer en nerveuzer van al dat wachten. Na de pauze, vond een modeshow van de collectie van Hakan Akkaya plaats. Daarna was het de beurt voor de tweede groep (onder andere IK) om de podium op te gaan en onze kleding te presenteren voor de jury. Voordat ik het wist, was het mijn beurt! Mijn benen trilden, mijn hart klopte als een gek. Ik zei tegen mezelf: kom op, je kunt het, loop gewoon rustig. En daar was ik, lopend op het podium met trillende benen. Ik liep als een gek om onmiddellijk beoordeeld te worden en zo snel mogelijk van het podium af te gaan. Ik stond voor de jury en moest me even voorstellen. Mijn stem klonk zwaarder vanwege alle druk en sprak mijn woorden zeer snel (awkward). Daarna was Hakan Akkaya aan het woord. We kennen hem allemaal als ” De man die gemene opmerkingen geeft”. Ik was verrast! Hakan Akkaya heeft mij zo goed behandelt met zijn woorden en mooie complimenten, ik viel bijna flauw. In eerste instantie zei hij (in het Turks natuurlijk): Ik heb niets te zeggen, ik vind het heel mooi. Vervolgens zei hij tegen het publiek: zeg niet tegen mij dat er net dames met jurken etc. op het podium kwamen, je vind dat niet leuk, maar zij heeft een shirt en een rok aan en dit vind je wel leuk? De stijl die zij probeert te doen, heeft ze gedaan zonder enige nadelen. Wat we hier zien is een perfecte stijl en dat is waarom ik niets te zeggen heb. I had zoiets van whaaaaaaaattttt, serious, are you kidding me??? Natuurlijk had ik vertrouwen in mijzelf en vertrouwen in mijn combinatie, maar ik had zulke mooie complimenten niet verwacht. De woorden van Sule en Arzu waren ook om trots op te zijn! Oke, nu weglopen omdat ik de spanning niet meer aan kan.

Dit was het ergste gedeelte, wachten op het resultaat. Eerst nam er weer een modeshow plaats over trouwjurken. Niet geïnteresseerd, hurry up zodat we de resultaten kunnen horen. Ondertussen is mijn maag nog steeds aan het schreeuwen voor voedsel. Er zou een” zogenaamde” catering met hapjes en drankjes zijn. Droog brood met saaie kaas, whatever. En toen was het tijd om weer op het podium te lopen met de 13 andere kandidaten (natuurlijk met mijn trillende benen weer) om de resultaten te horen. In eerste instantie mocht de presentator de derde winnaar aankondigen, dan de tweede en de eerste winnaar Hakan Akkaya. Hij vroeg de publiek wie ze denken dat het is. Na een luid geschreeuw met Sultaaaaaaaaaaaaaaan lachte hij en zei: JA! Happy happy happy! Ik won een handgemaakte single feather earring van Arzu Aksoy, Een mooie bos bloemen, een bord met mijn naam en achternaam, 1 week overnachting voor 2 personen in een hotel in Istanbul en natuurlijk de titel als” best geklede Turkse dame uit de Nederland”.

Het was een geweldige ervaring en ik heb ervan genoten. Een dag om niet te vergeten en erg blij dat ik Hakan Akkaya heb ontmoet. Ik weet zeker dat ik het goed heb gedaan. Ik heb een goed titel gebouwd voor mijn toekomst. Dit kan ik zeker gebruiken en ik hoop dat het vele deuren voor mij zal openen in de modewereld, mijn droombaan!

Ouftift Details

Blouse: Dayjustfashion Amsterdam // Skirt: H&M // Boots: Zara (Similar Here) (Similar Here) // Necklace: Zara

Facebook & Instagram: ugot2befashion
Mail: [email protected]