Turks.nl RedactieNet zoals elders in de wereld kampt de Europese Unie met een aanhoudend economische crisis, dat zich sinds 2008 heeft vastgeklampt aan de landelijke economieën. Negatieve gevolgen ervan, zoals de dalende koopkracht, hoge mate van werkeloosheid, afnemend vertrouwen in de economie, verregaande bezuinigingen vinden hun weerga in de samenleving: men heeft totaal geen vertrouwen in de EU, de Eurozone en de Europese integratie. Alles bij elkaar genomen leidt dit maar naar een punt: populisme tegen EU. Op dit punt vind ik de nuances ontbreken omdat ik van mening ben dat vanwege de aard van globale economie en het feit dat alle landen zowat van elkaar afhankelijk zijn, oproep tot minder EU, en zelfs een Euro-exit ( het verlaten van de Europese Unie) de plank totaal misslaat. Wantrouwen in de Europese instellingen gaat gepaard met alle draconische gevolgen van wereldwijde kredietcrisis. De zorgen van miljoenen Europeanen zijn terecht, maar wij moeten hen overtuigen dat deze uitdagingen waar ze dagelijks mee te maken krijgen niet samengaan met simpele populistische en extremistische uitspraken.
Natuurlijk kan de Europese Unie de gang van zaken beter aanpakken. Het feit dat een boer in Nederland zich net zo verwijderd voelt van Brussel als een Griek die zijn baan kwijt is, heeft het ondemocratische gehalte als oorzaak. De verkiezingen voor het Europees Parlement waarbij 751 leden gekozen zullen worden, verspreid over 28 landen, zijn qua omvang de grootste democratische verkiezingen in de wereld. Meer dan 400 miljoen Europeanen mogen over minder dan 50 dagen hun stem gaan uitbrengen om te laten merken waar zij naar toe willen met de EU. Verder vind ik het belangrijk dat het vertrouwen in de EU terug is bij de burgers en dat zij wel degelijk inspraak hebben over de gang van zaken. Het feit dat het in Brussel vaak ontbreekt aan democratische structuren is geen geheim meer, en juist dat moet men tegengaan wil men een coherente en stevige Europese Unie op de kaart zetten. Om die reden pleit ik voor een gekozen president voor de Europese Unie, naast gekozen EU commissarissen etc. Tevens ben ik ook voorstander van verdere integratie omdat geen enkel land zich op eigen houtje kan redden in een globale economie die zo in elkaar is gevlochten. In het geval van Nederland moet de Tweede Kamer zich houden aan wetten en regels die in Brussel in Europees verband worden gemaakt. Dit maakt de komende verkiezingen extra belangrijk, gezien het feit dat veel dingen nu niet in Den Haag maar in Brussel worden geregeld. Men kan vanuit het oogpunt van nationale soevereiniteit bepaalde argumenten hebben tegen deze ontwikkeling, maar met een simpel voorbeeld wil ik verduidelijken dat dit heden ten dage wel een juiste vorm van besturen is: Toen kabinet Rutte in gedoogcoalitie ging met Wilders was het al duidelijk dat op het gebied van immigratie bepaalde stappen genomen zouden worden die wellicht tegenstrijdig waren met Europese en ook internationale wetgeving. Zo werd er bijvoorbeeld een wetsvoorstel aangenomen om aantal toekomstige ” importbruiden” te verminderen, door een minimale leeftijd van 24 te hanteren. De meerderheid in de Tweede Kamer ( VVD+CDA+PVV) was er voor, dus dat werd aangenomen. Een tijdje later werd het echter teruggefloten omdat het tegen de Europese regelgeving en tot op zekere hoogte tegen mensenrechten in ging. Toenmalige minister Leers van Immigratie kwam met lege handen thuis: Europese Unie had Wilders tegengehouden. Dit is maar een luttel voorbeeld van het belang van Europese samenwerking.
In de tijd van wegvallende grenzen en economische situatie krijgen we een regionale arbeidsmigratie: veel Oost-Europeanen komen naar Westerse landen als (seizoens)arbeider. Een Pool die in Londen werkt kan met de Europese verkiezingen gewoon stemmen in Londen en daarmee bepalen hoe de Europese Unie bijvoorbeeld de rechten van die arbeiders moet beschermen. Hetzelfde geldt ook voor een Nederlands bedrijf ergens in Spanje.
We moeten wel oog hebben voor het feit dat de Europese Unie als grootste exporteur en nu inmiddels ook als grootste importeur tot nu toe in al haar unieke hoedanigheid veel betekend heeft voor de Europeanen. Vrij verkeer van personen en goederen, een munteenheid voor 28 landen, het feit dat we na 1945 geen oorlog binnen de EU hebben ervaren en simpelweg het feit dat Europese Unie als een bijzondere “groepering” van landen het denken, de waarde en normen in de internationale politiek heeft veranderd, zijn een voor een zaken die het leven van meer dan 400 miljoen mensen hebben bepaald. En zo zullen de komende verkiezingen ook het gezicht bepalen van de EU. Ongeveer veertig jaar geleden vroeg de toenmalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken het volgende: ” Als ik Europa moet bellen, wie krijg ik dan aan de lijn?” Dat is een perfecte illustratie van het gegeven dat Europese samenwerking ook de internationale samenwerking en vrede ten goede komt.
5 jaar geleden ging het bij de Europese verkiezingen om de vraag ” Ja of Nee tegen Europa?” Anno 2014 moeten we pleiten voor een betere Europese samenwerking. Op het gebied van gemeenschappelijk asiel- en immigratiebeleid, defensie, buitenlandse politiek, economische integratie, gas-en olie-import, mensenrechten moeten de Europese landen nauwer en beter met elkaar samenwerken. Dit is namelijk de enige optie als de EU het hoofd wil bieden aan de diverse uitdagingen van deze tijd. Weglopen helpt niet, samen aanpakken wel!
De komende verkiezingen gaan ons allen aan. Meer populisme en de opkomst van rechts-extremisme zal leiden tot minder tevredenheid en minder tolerantie. Dat is waar we niet op zitten wachten. Maar we moeten ook niet zitten en afwachten. Dan zal het te laat zijn. Dus bij dezen mijn bescheiden oproep aan de lezers: besef het belang van de EU en ga stemmen op 22 mei!
