Armand SağDoor de aanslagen in Parijs is iedereen in rep en roer. Vrijwel in alle landen worden terreurorganisaties hard aangepakt. Er wordt op geen enkele manier meer tolerantie getoond. Zelfs mensen die “slechts” sympathiseren met terreur worden uit voorzorg opgepakt. De detentie van enkele minderjarige schoolkinderen in Frankrijk, zijn hier een voorbeeld van.
Ook mensen die opruiende teksten op het internet hebben geschreven, ontkomen er niet aan. Ook in Turkije worden deze mensen nu harder aangepakt. Hierdoor werd de al bijna negen jaar in Turkije woonachtige blogger c.q. activiste Frederike Geerdink, een Nederlands staatsburger, opgepakt voor haar artikelen. Twee recente voorbeelden van haar artikelen zijn ‘Stop met het labelen van PKK-strijders als terroristen’ en ‘Een blijvende staakt-het-vuren? Ik zou teleurgesteld zijn [als PKK zou stoppen met het plegen van aanslagen, red.]’.
Welnu, stel nu dat een Nederlandse blogger in Frankrijk zou stellen dat de daders van de recente aanslagen in Parijs eigenlijk geen “terroristen” zijn, maar “opkomen voor de rechten van de onderdrukte moslims in Europa”. En dat hij (of zij) “teleurgesteld zou zijn als IS en/of Al Qaeda zou stoppen met geweld”? Zou men dan ook stellen dat Frankrijk deze blogger met een Nederlandse paspoort niet mag oppakken omdat het om “journalistieke vrijheid” gaat?
Onze dubbele tong bij het vergelijken van terreurorganisaties PKK en IS heeft veel weg van het spreekwoord “Having your cake and eating it too”. Wij eisen in principe dat alle terreurorganisaties en hun sympathisanten aangepakt worden, maar tonen ineens begrip als het om terreurgroepen gaan die als doelwit een andere bevolkingsgroep hebben. Want waar IS/Al Qaeda als voornaamste doelwit westerlingen, niet-moslims en Europese samenlevingen hebben, richt PKK zich op Turken, bondgenoten van Turkije en alles wat met Turkije te maken heeft. De gemiddelde Nederlander heeft daardoor niet veel te vrezen van PKK, maar wel van IS. Voor de gemiddelde Turk is het precies andersom.
Voor de Turken is Geerdink dan ook een felle terreursympathisant. Nu is er eigenlijk ook meer aan de hand rondom Geerdink dan zij doet voorkomen. Zij schrijft namelijk onder meerdere petjes; er is Geerdink de blogger, maar er is ook Geerdink de activiste. Laatstgenoemde zet zich in voor de Koerden en vertoont daarbij sympathie voor de Koerdische terreurgroep PKK op haar blog ‘Kurdish Matters’ (Koerdische Zaken). Hierbij provoceert ze ook steevast, een recent voorbeeld is toen zij de Turkse stad Diyarbakır en hun voetbalclub Diyarbakırspor, respectievelijk het Oud-Griekse ‘Amed’ en ‘Amedspor’ bleef noemen. Ultranationalistische Koerden weigeren namelijk Turks te praten en gebruiken derhalve de oude benamingen van Turkse steden. Het is te vergelijken met het gebruiken van de naam Trajectum en FC Trajectum voor Utrecht en FC Utrecht door (pak hem beet) Nederturken. Want net als de Turken niks te maken hebben met de Romeinen (van waar de Latijnse naam Trajectum komt), hebben Koerden niks te maken met de Grieken uit de Oudheid. Dit wordt dus gezien als een pesterijtje door de Koerden, waar Geerdink (kinderachtig genoeg) aan meedoet.
In andere artikelen van haar hand, heeft Geerdink eerder gesteld dat PKK geen terroristen zijn, maar opkomen voor de rechten van de onderdrukte Koerden in Turkije. En dat zij teleurgesteld zou zijn als PKK zou stoppen met geweld tegen onschuldige Turkse burgers.
Net zoals wij niet langer accepteren dat mensen het gebruik van geweld door IS en Al Qaeda promoten en zelfs verheerlijken, moeten wij eigenlijk hier structureel werk van maken en hetzelfde toepassen voor alle terreurorganisaties. Doordat Nederland onderscheidt maakt tussen terreurorganisaties, ook al zijn in dit geval zowel PKK als IS/Al Qaeda door de Europese Unie erkende terreurgroepen, ontbreekt de standvastigheid en consistentie. Er ontstaat ook polarisatie omdat veel Nederturken het opmerkelijk vinden dat IS wel actief bestreden wordt, maar PKK kennelijk ondersteund wordt (getuige de acties van Geerdink).
Met deze acties keren veel Nederturken zich steeds meer tegen de Nederlandse maatschappij, getuige de vele teksten op Nederturkse fora. Veel Turken vragen zich af waarom Nederland steunt verwacht in de strijd tegen IS/Al Qaeda, maar zelf helemaal niks doet tegen PKK en zelfs Geerdink verdedigt. Willen we de voedingsbodem voor anti-Nederlandse retoriek wegnemen, dan moeten we eens kritisch naar ons beleid kijken. Indien wij standvastig en consistent handelen ten opzichte van terreurgroepen, zonder onderscheid te maken naar de etnische afkomst van hun slachtoffers, dan komen we al een heel eind.
Dit artikel verscheen eerder op 12-02-2015 in Trouw op pagina 21.
Wil je meer van dit soort artikelen van Instituut voor Turkse Studies (ITS)? Steun ons dan voor maar 5 euro per maand, neem voor meer informatie contact op via [email protected].
Turks.nl Redactie