1. Het frustrerende feit dat acteurs van tussen de 30 en de 40 in de rol kruipen van middelbare scholieren.
2. MAKE UP! Hoe meer we het overdrijven, hoe beter.
3. EINDELOZE HUIL-SCENES. Een huilscene kan met gemak 10 minuten duren. Het liefst met een hoop geschreeuw en dramatısch muzıek op de achtergrond.
4. Het draait altijd om liefde. Al draait een serie tijdens de eerste afleveringen niet om liefde, maken ze er alsnog een liefdesdrama van.
5. Rijke mensen in Turkse series zijn gekleed alsof ze op elk moment naar een bruiloft zouden kunnen gaan. Hebben ze nooit een ‘Netflix & chill’ moment?
6. Slecht geregisseerde, absoluut niet spannende achtervolgingen.
7. Om de aflevering maakt iemand een bijna-dood ervaring mee.
8. Dat bij elke ‘bijna-dood-ervaring’ ‘Iste Gidiyorum’ van Kazim Koyuncu wordt afgespeeld op de achtergrond.
9. Het draait nooit om het verhaal, maar om slechts 1 karakter.
10. De hoofdrolspeler gaat nooit dood.
11. Er is altijd een tweede vrouw in het verhaal die verliefd is op de gehuwde hoofdrolspeler. MY GOD!
12. Anticonceptie bestaat niet in Turkse series: een meisje dat duikt in bed, wordt zwanger. Dat is de wet.
13. Er wordt niet gerookt.
14. Koppels begrijpen elkaar altijd verkeerd waardoor ze weer eens 10 afleveringen niet praten met elkaar.
15. Liefdesverhaal? 9 van de 10 keer draait het om een rijke jongen en een meisje uit een arm gezin. Of andersom.
16. VILLA’S! Iedereen woont in een enorme villa.
17. Spelers praten voortdurend met zichzelf.
18. Mannen die zich schuil houden door zich voor te doen als vrouw. Grappig hoor, origineel ook.
19. Er wordt nooit gelet op taal tijdens historische series. Enige oud-Turkse woorden die worden gebruikt zijn ‘lakin, zira, bilakis en fakat’. De rest is modern Turks.
20. Genoeg = genoeg. Het is alsof de Leandertoren door de Byzantijnen is gebouwd zodat het gebruikt kan worden bij scèneovergangen bij Turkse series. Ongetwijfelt zien we het voorbij komen in elke Turkse serie die zich afspeelt in Istanbul.