BraboTurk: “Zoveel mogelijk liefde en geluk aan mensen die het moeilijk hebben”

Wie is Ferhat Yildirim?
Ik ben Ferhat, 26 jaar en ik kom uit Eindhoven. Oorspronkelijk kom ik uit Gaziantep. 

Wat zijn je hobby’s?
Fitnessen, kickboksen en natuurlijk zoveel mogelijk genieten van mijn leven.

Wat doe je zo wel in je vrije tijd?
In mijn vrije tijd ben ik veel met familie en vrienden. Ik ben ook creatief aan het nadenken over hoe en wat ik allemaal nog kan doen voor mijn stichting Brabo Fonds ‘We Are All Human’.

Hoe zou je jezelf beschrijven?
Ik zou mezelf graag beschrijven als iemand die graag de wereld wilt redden, maar ik ben me er van bewust dat het alleen niet lukt. Ik kan er wel een start van maken. Ik ben een wereld verbeteraar die liefde en geluk wilt geven aan mensen die het moeilijk hebben. In het algemeen voor iedereen!

Hoe kwam je op het idee om filmpjes te maken?
Ik kwam niet zelf op het idee om filmpjes te maken. Ik zag veel mensen die meededen met ‘challenges’ (bijvoorbeeld de Ice Bucket Challenge). Ik hou niet van het volgen van mensen. Juist daardoor maakte ik filmpjes op mijn eigen Facebook pagina om die mensen voorschut te zetten. Ik kreeg vele positieve reacties van vrienden. Zij wilden graag dat ik een eigen pagina zou maken. Dat vond ik eerst niet echt nodig.

Maar hoe begon het dan?
Een vriend van mij had een screenshot gemaakt van een filmpje van mij en dat op zijn eigen pagina gezet met de tekst: ‘’kennen jullie de BraboTurk’’. Dat is gedeeld door veel mensen. Toen ik een keer door de stad liep, werd ik herkend door een oud opaatje van een jaar of 65. ‘’Hey BraboTurk, ik heb je foto op Facebook gezien’’ riep hij. Twee dagen later werd ik opgebeld door een vriend van mij die een pagina voor mij had aangemaakt. Profielfoto, omslag foto, alles was al gedaan. Maar ik moest wel nog toestemming vragen!

Aan wie dan?
Aan Braboneger, die is nog veel bekender dan ik. Ik vroeg aan hem of het erg zou zijn als ik het woord ‘’brabo’’ zou gaan gebruiken. Maar hij vond het juist leuk en vond ook mijn filmpjes tof. Zodoende begon het eigenlijk. 

Je krijgt vele positieve reacties maar natuurlijk ook negatieve reacties. Hoe ga je daarmee om?
Ik maak me niet druk om vervelende reacties. Mensen zijn onwetend, die trekken al vaak een oordeel terwijl ze het verhaal erachter niet weten. Maar die mensen heb je ook nodig, daardoor wordt je juist gemotiveerd om harder te werken.

In de zomer ben je naar een vluchtelingenkamp gegaan in Suruç. Hoe kwam dat zo?
Wij waren onderweg naar Diyarbakir met mijn familie. Vervolgens reden wij langs Suruç, waar toen het bombardement was geweest. Ik zag de vluchtelingenkamp en ik voelde me gewoon geroepen. Ik heb toen snel bij de winkel wat spullen gehaald en daar uitgedeeld. Ik liep rond en ik werd verdrietig door wat ik zag. De mensen daar hebben gewoon niks. Ik wilde wat voor de mensen doen. Een man vroeg me of ik met hem mee wilde lopen. Hij bracht me naar een andere man waarvan zijn benen waren afgehakt. In Suruç zitten vluchtelingen uit Kobani. Deze man had zijn benen verloren, omdat hij Koerdisch is. Ik wilde wat voor hem betekenen. Ik wil dat hij gewoon kon rollen. Via via heb ik een rolstoel voor deze man geregeld. Twee dagen later ben ik weer teruggegaan en ben ik met de rolstoel naar die man gegaan.  Ik wilde zo graag naar hem toe, elke seconde leek wel te tellen. Hij schaamde zich ervoor dat hij afhankelijk was van mij en van anderen. Maar zijn lach was wat mij echt heeft geraakt.  

Wat heb je nog meer gezien?
Ik heb 3 dagen in Suruç doorgebracht. Elke keer een paar uurtjes. Ik ben op het plein geweest van het bombardement. Er zat nog bloed aan de muur. Iedere dag komt er een vrachtwagen langs met water. Een kind staat bovenop de vrachtwagen die alle tenten nat spuit, omdat het gewoon zo heet was dat je gewoon aan het smelten was. De tank van het kamp wordt dan ook bijgevuld met water. 

Heb je nog meer in petto?
Ik wil daar huizen bouwen, scholen organiseren voor kinderen. Je hebt daar 250 kinderen en ik wil ze allemaal naar school sturen. Maar ik wil ook dat er een speeltuin komt, zodat zij kunnen spelen en weer kind kunnen zijn. Ook wil dat er faciliteiten komen voor de ouderen, zodat zij wat kunnen maken van hun leven. Zodat zij de taal kunnen leren en een bestaan kunnen opbouwen. 

Je bent begonnen met een initiatief in samenwerking met FunX, kan je daar meer over vertellen?
FunX nam contact met mij op om meer te kunnen weten over mij en wat ik had gezien in Suruç. Vervolgens ben ik begonnen met een oproep om een vrachtwagen te regelen, die vanaf hier naar Suruç zou gaan rijden met spullen. Turkish Airlines heeft vervolgens contact opgenomen met FunX met de vraag waarmee zij zouden kunnen helpen. Het is nog in volle gang, dus meer details kan ik helaas nog niet geven.

Hoe kunnen de lezers van Turks.nl jou hierin steunen?
De lezers kunnen mij met het volgende steunen: zij kunnen mij steunen met donaties. Ik ben begonnen met een stichting voor de vluchtelingen. Alle donaties die ik daar binnen krijg, wordt 100% gebruikt voor de vluchtelingen. Mijn stichting heet: Brabofons ‘’We Are All Humans’’. Ik wil materialistische dingen halen voor de mensen daar. Bijvoorbeeld elektrische kachels, matrassen, wasmachines, tandenborstels. De mensen hebben deze spullen nodig, niemand weet hoelang ze daar moeten blijven. 

Waar kunnen ze hun donaties naar toe sturen?
NL85RABO1093597380
Ferhat Yildirim (BraboTurk)

Wat is het doel in je leven?
Zoveel mogelijk liefde en geluk geven aan mensen die het heel erg moeilijk hebben.