Zij moest vier maanden geleden met spoed worden geopereerd na een hartinfarct.
De artsen in Nederland hebben haar nooit op haar zwakke gezondheid gewezen. “Als ik op controle kwam, hebben ze me nooit verteld dat ik slechte aderen had. Dat was het eerste wat de Turkse artsen opviel.” Zij moest met spoed onder het mes en mocht pas na weken terug naar Nederland. “Ik herstel heel goed van de operatie”, vertelt ze vier maanden later. “Jammer van dat lelijke litteken op mijn borst.”
Helemaal de oude Marina is ze nog niet: “Ik heb begrepen dat er nog wat vocht achter mijn longen zit en dat is best lastig bij het zingen. Halverwege een liedje begin ik soms te hoesten en dat kan natuurlijk niet op de bühne.”
Haar gezondheidsperikelen hebben grote gevolgen gehad voor het sociale leven van de zangeres. “Ik sta overal alleen voor. Veel mensen hebben mij laten zitten. Collega’s met wie ik jaren heb gewerkt, hebben niets van zich laten horen. En anderen, van wie ik het niet had verwacht, bellen me opeens. Corry Konings bijvoorbeeld belt me geregeld en probeert me altijd weer op te beuren.”
Vragen om hulp doet Marina liever niet. “Ik moet het allemaal alleen aankunnen.” Makkelijk is dat volgens de zangeres niet. “In deze mannenmaatschappij word je als vrouw als een gemakkelijke prooi gezien. Je bent gewoon onbeschermd. Niet dat alle mannen avances maken, maar als je als vrouw alleen bent, proberen ze je toch vaker een oor aan te naaien.”