Turks.nl RedactieDe moeder van de Turks-Nederlandse Türkân Güney overleed in 2008. Maar als het aan de arts lag, was zij naar een hospice of verpleeghuis gebracht. “Het ging heel snel, het voelde alsof er dwang achter zat”, herinnert Türkân zich. “Ik dacht: dat doe je mensen toch niet zo aan?”, vertelt ze aan RTL Nieuws. Ze reageert op het bericht dat ziekenhuizen stervende mensen ergens anders willen onderbrengen, om het sterftecijfer laag te houden.
Een arts-assistent vertelde aan Türkâns moeder destijds dat ze weg moest. “Ze lag bijna op sterven. Ze zeiden: ‘u moet hier weg, het ziekenhuis is niet de plek waar mensen verzorgd worden’. Dat snap ik, maar je kunt niet met mensen die op sterven liggen laten duwen of trekken.”
Uiteindelijk hield de familie voet bij stuk. “Ik heb geweigerd. Ik vond dat mijn moeder niet in staat was een transfer te maken. Als zij pijnloos was en goed kon ademen, hadden we haar laten overvliegen naar haar geboorteland Turkije. Maar dat was helaas niet het geval.”
‘Herkenbaar verhaal’
Een dag na het gesprek in het ziekenhuis overleed Türkâns moeder op 49-jarige leeftijd. Türkân vroeg zich af wat de reden kon zijn waarom het ziekenhuis haar moeder op het laatste moment nog wilde verplaatsen. Toen ze dit weekend het bericht las van longarts Sander de Hosson, viel alles op zijn plaats.
“Ik had al een gevoel dat het met sterftecijfers in het ziekenhuis te maken had, kennissen hadden me daar destijds al op geattendeerd”, zegt Türkân. “Alles draait om cijfers. Een ziekenhuis wil zo gunstig mogelijke cijfers. Het artikel was daarom heel herkenbaar.”
‘Gun mensen vredige dood’
Türkân begrijpt dat mensen die zijn uitbehandeld het ziekenhuis moeten verlaten. Maar niet op het laatste moment. “Gun mensen een vredige dood. Soms kan het niet anders.”
Het gesprek was een nare ervaring voor Türkân. Achteraf had ze daarover willen praten met het ziekenhuis. “Ik had graag een afspraak willen hebben met de artsen die betrokken waren, om het nare gevoel te bespreken.”
Ze gelooft dat andere mensen zich misschien wel hadden laten overtuigen om een stervend familielid elders onder te brengen. “Je moet stevig in je schoenen staan om het tegen te spreken. Ik vind heel goed dat er nu openhartig over geschreven wordt. Mensen worden wakker geschud.”
