Na de aankondiging ging hij op weg naar Buckingham Palace om de Britse koningin Elizabeth II zijn ontslag aan te bieden.
“Ik heb de secretaris van de koningin geïnformeerd dat het mijn bedoeling is mijn ontslag in te dienen bij de koningin”, zei een duidelijk emotionele Brown. Hij zei ook dat hij Elizabeth II zou vragen om David Cameron, de voorzitter van de Conservatieve Partij, uit te nodigen een nieuwe regering te vormen. Hij wenste de nieuwe leider van Groot-Brittannië alle goeds. Brown zei dat ‘alleen zij die ooit het ambt van premier hebben bekleed het gewicht van de verantwoordelijkheden kunnen begrijpen’.
Brown zei tevens dat hij ‘hield van de baan’. “Niet vanwege het prestige, de titel en de ceremonies, waar ik helemaal niet van houd. Nee, ik hield van de baan, vanwege de mogelijkheden het land waarvan ik houd eerlijker te maken, toleranter, groener, democratischer, welvarender, eigenlijk een beter Groot-Brittannië.”
Na zijn korte verklaring liep Brown samen met zijn gezin naar een auto die hen vervoerde naar het koninklijk paleis. Na vijftien minuten verliet Brown het koninklijk paleis weer. Hij ging naar het hoofdkantoor van de Labourpartij waar hij werd begroet door partijleden.
Enkele minuten na het vertrek van Brown arriveerde Cameron bij het koninklijk paleis.
Met het ontslag van Brown komt een einde aan vijf dagen van onzekerheid, nadat bij de verkiezingen van vorige week geen duidelijke winnaar naar voren was gekomen. De Conservatieven van Cameron wisten de meeste zetels te behalen, maar hadden er niet genoeg voor een absolute meerderheid. Ze werden gedwongen de strijd aan te gaan met de Labourpartij voor de gunst van de Liberal Democrats van Nick Clegg.
De Lib Dems spraken met beide partijen. Hoewel de partij op ideologisch vlak meer gemeen heeft met de Labourpartij liepen de gesprekken op niets uit. Veel leden van de Labourpartij waren van mening dat het tijd was om in de oppositie te gaan, nadat de partij tweede werd bij de verkiezingen.
Met het aftreden van Brown en de mogelijke samenwerking tussen Cameron en Clegg komt een einde aan de ruim dertien jaar durende regering van de Labourpartij.