Turks.nl RedactieHet is inmiddels al verworven in ons, de Nederlandse cultuur. Voor zoverre wij het een cultuur kunnen en willen noemen.
50 jaar, ‘makkelijk voor de tong’. In die 50 jaar hebben wij hard gewerkt, gestudeerd en ons plekje gevonden in de maatschappij. Althans, voor zoverre dat mogelijk wordt geacht. 50 jaar Turkse mensen in het land van boerenkool en zwarte piet. Wat hebben wij bereikt? Generaties die studeren maar die eigenlijk terug willen. Voelen wij ons hier wel thuis? Een vraag dat eigenlijk geen antwoord heeft. Mijn generatie is zoekende, dat is de conclusie die ik kan trekken na verschillende meningen gehoord te hebben. Het terug willen gaan naar land van herkomst is op dit moment actueel onder de leeftijdsgroep 18 t/m 30 jaar. Waarom eigenlijk? Is dit wel doordacht? Heeft 50 jaar in Nederland ons opgeleverd dat wij niets anders willen dan teruggaan naar Turkije.
50 jaar, wekt veel vragen op. Geaccepteerd in de Nederlandse samenleving, dat zijn wij nog niet helemaal. Een steeds groter wordende groep heeft wel zijn of haar plekje gevonden in de samenleving. Integreren, dat is gewoon een moeilijke kwestie. Wij houden graag vast aan onze cultuur. Juist de mensen die een plek hebben bemachtigd in de samenleving denken aan een terugkeer. Althans, in mijn omgeving. Is het wel slim om je opgedane kennis te investeren in Turkije? Is het wel doordacht? Wederom, allemaal vragen.
De grootste vraag van de afgelopen 50 jaar in Nederland: Wat hebben wij Nederland gegeven en wat heeft Nederland ons gegeven? Een vraag waarbij ieder individu anders zou kunnen antwoorden. De gevarieerde persoonlijkheden onder de Turkse bevolking in Nederland geven kleur aan de maatschappij. Hoe kunnen wij uit de voeten in Turkije en waarom zou het beter zijn dan in Nederland? Nog een vraag.
50 jaar Turken in Nederland, lijkt wel een studiepunt onderwater waar je mee wilt afstuderen. Je hebt het wel achter de rug maar het is niet erkend.
