Cultuuromslag? Leren van een ander!

Structureel te laat, alle vaders weten het beter dan de trainer, scoren is belangrijk en het team is niet van belang. Op kleine schaal was aan het begin al te merken dat het een moeilijke opgave zou worden. 4 jaar terug ben ik de uitdaging aangegaan om op kleine schaal een cultuuromslag te maken bij een Turkse voetbalvereniging. Het was niet om een ideaalbeeld na te streven maar om de kinderen die voetballen een echte kans te geven zonder enige druk van ouders.
Turks.nl Redactie

Vanaf het eerste moment dat ik het begrip ‘cultuuromslag’ introduceerde, liep ik al tegen de eerste vorm van weerstand aan. ‘Wil je daarmee zeggen dat onze cultuur niet goed is?’ Dat was absoluut niet de gedachte erachter. Wij mogen best een voorbeeld nemen aan andere culturen en gebruiken als dat ten gedoe komt van de ontwikkeling van onze nakomelingen. Draagvlak voor deze invalshoek creëren is erg moeilijk, zelfs op kleine schaal. Mensen zijn al gevormd. Ze hebben bepaalde normen en waarden die ze meedragen. Het was volkomen normaal voor de vaders van de kinderen om langs de zijlijn te staan en te schreeuwen naar hun kind. Aan de ouders was niets te veranderen.

De kinderen waren mijn kans. De kans om ouders bewust te maken van hoe het anders kon. Om serieuzer genomen te worden hebben wij als trainers toen een KNVB-cursus gevolgd. Zodra er ook maar iets in de vorm van een diploma besproken wordt raken onze eerdere generatie Turken onder de indruk. Werkte in ons voordeel en maakten wij goed gebruik van. ‘Hij weet wat hij doet’, ik begon te voelen dat ik het vertrouwen begon te winnen van de ouderen. Ze veranderden niet, maar het bewustwordingsproces begon. Mijn houding en gedrag tegenover de kinderen beïnvloedde de kinderen natuurlijk ook. Die weten niet meer beter.

De verandering begon bij mij. De normen en waarden moesten opnieuw bekeken worden. Stapje voor stapje werkte ik naar een ideale omgeving toe waarin kinderen spelenderwijs zouden leren voetballen. Het gaat er tenslotte om, om een omgeving te creëren waarin de nieuwe generatie optimaal kan ontwikkelen. Ik moest de ouders zo raken met de formulering van de regel dat ze niet anders zouden kunnen dan zich eraan houden. ‘Je mag niet te laat komen’ klinkt toch net iets te lief als ‘Als je te laat komt is je kind hier de dupe van’. Onmiddellijk voelde ik weerstand, ‘ja maar dat kan toch niet en het kind kan er toch niks aan doen!’ Precies! Dat was de gevoelige snaar, het kind kan er inderdaad niks aan doen. De oudere generaties zijn hierin de voorlopers, wij moeten een situatie creëren waarin onze nakomelingen optimaal kunnen functioneren in deze maatschappij.

Inmiddels 4 jaar verder. Schreeuwen langs de lijn? De ouders drinken gezellig koffie. Ouders die het beter weten dan de trainer? ‘Hij weet wat hij doet.’ Scoren is belangrijk? ‘Zolang de kinderen maar blij zijn.’ Nu we het toch over voetbal hebben laten we dit proces vergelijken met een bal. Je schopt er tegenaan en het rolt. Schop je de goede richting in? Dan scoor je. Wij hebben gescoord met deze kinderen.