Dierenleed Turkije!

Tijdens mijn verblijf in Turkije breekt mijn hart dagelijks. Ik wandel natuurlijk een paar keer per dag met mijn kerngezonde, schone verzorgde goed gevoede hondjes. En als ik dan onderweg de voor mij ondertussen bekende honden tegen komt huilt mijn hart. Ik geef ze dan ook allemaal een naam en deel regelmatig een wat lekkers en geef ze wat aandacht een een aai over de kop. Dat is het minste wat ik voor hen kan doen. Het is pijnlijk om te zien hoe sommige dieren er aan toe zijn en dan heb ik het nog niet gehad over hoe het volk, artsen en gemeentes met de dieren omgaan. Maar toch zie ik ergens toekomst. Toekomst voor de dieren hier in Turkije. In de grotere steden neemt het aantal huishonden gestaag toe. Honden die gewoon net als in Nederland binnenshuis gehouden en verzorgd worden. Het grote probleem zit hem in de zwerfhonden en de onwetendheid van de bevolking. In de bijna 28 jaar dat ik in Turkije kom is er gelukkig heel wat veranderd in positieve zin. Destijds waren er bijna net zoveel zwerfdieren als mensen op straat, nu zie je ze steeds minder. Natuurlijk ze zijn er nog wel zwerfhonden maar dat komt door de bevolking zelf, daar kom ik later op terug. Gemeentes van een groot aantal steden hebben nu teams die zwerfhonden oppakken. En in tegenstelling tot enkele jaren terug niet om ze massaal te vernietiging maar om ze te enten, castreren en te oormerken. Hierna worden ze zoveel mogelijk weer in hun vertrouwde omgeving uitgezet. Ook kan je bellen voor zieke of gewonden dieren. Deze worden dan op dezelfde wijze behandeld. Ik geef toe, nog niet met zoveel liefde en zorg als in Nederland maar wel op een positieve weg. Doordat deze dieren zich nu niet meer kunnen voortplanten zal het probleem uiteindelijk vanzelf verdwijnen. Ook de toename van goede containers soms zelf ondergronds is er minder voedsel voor de dieren te scharrelen. Als het probleem zwerfhonden zich blijft voortzetten door onwetendheid van de bevolking zal dit tot gevaarlijke situaties lijden. De honden zullen honger lijden en agressie tegen mens en dier gaan vertonen. Zolang dus de bevolking geen goede educatie krijgt betreft het wel en wee van dieren zal het nog langer duren voordat de zwerfhond uit het straatbeeld verdwijnt. Zijn die Turken dan zo dom of gevoelloos? Ja en Nee. Het is echt nog niet zolang geleden dat het in Nederland precies eender aan toe ging. Toen ik werd geboren was er ongeveer hetzelfde straatbeeld als nu in Turkije. Langzaam aan verdwenen de loslopende honden uit het straatbeeld. En over de behandeling van de dieren, ook in Nederland ging het er vroeger niet veel anders aan toe. En net als met zoveel dingen loopt Turkije achter op Nederland. Dingen die in mijn jeugd in Nederland net een beetje normaal werd gevonden begint nu in Turkije. Niet dat dit nu met alles zo positief is maar hierdoor kan je een beetje voorspellen hoe Turken leven over 30 jaar. Om terug te komen op de zwerfhonden is het belangrijk om de bevolking duidelijk te maken hoe dit probleem opgelost kan worden want zolang dat niet goed gebeurd zal de bevolking steeds maar weer de dieren dumpen op straat als het ze zo uitkomt of blijven mishandelen. Er zou meteen in het basisschoolonderwijs goede educatie gegeven moeten worden over huisdieren.Een hele bevolking bewust maken en de mentaliteit te veranderen kost tijd. Maar mocht de Turkse overheid zich bewust zijn van het feit bij de allerjongsten te beginnen dan heb ik goede hoop!

Als ik hiermee in gedachten de honden aandacht geef en voel dat dat kleine beetje liefde hun zo goed doet, dan ben ik blij voor de betreffende gecastreerde hond dat zijn nakomelingen dit leed bespaard is gebleven.