Was het niet de Profeet die aangaf dat je onrecht moest verwijderen met je handen, zo niet, dan met je woorden? Kennen we niet de talloze verhalen waarin wordt verteld dat de kalief Omar werd gedreigd met de zwaard, mocht hij onrechtvaardig handelen? Nu pleit ik natuurlijk niet voor geweld, maar ik wil hiermee aangeven dat gerechtigheid ook bij moslims gezocht moet worden, ook zij horen beoordeeld te worden. Misschien kunnen zij beter hier op aarde worden aangesproken op het onrecht dat zij verrichten, in de hoop dat zij berouw tonen, dan dat zij in het hiernamaals bij God worden berecht.
Uiteraard, moet kritiek niet worden verward met laster of het schreeuwen van populistische kreten. Dit hoort natuurlijk niet bij de islam, vandaar dat men zich ook moet afvragen bij dit soort kritiek, wat hun intentie is als moslim om zulk soort kritiek te uiten. Zijn zij wel oprecht of niet? Echter, als er sprake is van een zuivere intentie, moet niets in de weg staan om kritisch te kunnen zijn.
Bovendien moeten we niet alleen kritisch kunnen zijn, maar ook moeten we kritiek kunnen ontvangen. Niemand is onfeilbaar, iedereen maakt fouten. Nagenoeg zien wij helaas deze fouten niet zo gauw, vandaar dat het belangrijk is om anderen toe te laten staan ons uit te leggen wat onze fouten zijn. Van fouten leert men en zet hierdoor een stap in de richting tot het worden van een beter mens.
Ik denk dat niemand gebaat is bij berichten op Facebook waarin mensen elkaar aansporen om niet kritisch te zijn, om passief te zijn, om maar te zwijgen. Kijk naar je eigen familie: ben je niet pas familie wanneer je van elkaar blijft houden, ondanks alle ruzies, kritiek en onenigheden? Zou hetzelfde dan niet voor moslims onderling moeten gelden, wanneer je spreekt over een heuse broederschap?