Vijftig jaar geleden zijn Turkse mannen en vrouwen vertrokken uit Turkije om een tijdelijke bestaan op te bouwen in Nederland. Hun grootste opoffering was hun families achter te laten in hun moederland. Deze eerste generatie mannen en vrouwen heeft hun bestaan in Nederland opgebouwd met bloed, zweet en tranen. Zelf zijn zij vaak onder aan de maatschappelijke ladder begonnen. Hun dochters en zonen zijn inmiddels opgeklommen tot invloedrijke ‘tweede generatie’ Turkse Nederlanders. Invloedrijk door hun netwerkpositie en bestuursfuncties.

Het Rijksmuseum besteedt in de vaste presentatie aandacht aan de geschiedenis van de Turkse cultuur. Het museum bezit een bijzondere collectie schilderijen uit het bezit van ambassadeur Cornelis Calkoen (1696-1764) door hem bijeen gebracht in Istanbul in de achttiende eeuw. Zijn unieke verzameling ‘Turkse schilderijen’ bestaat in totaal uit 65 schilderijen van de schilder J.B. Vanmour en zijn atelier. Gezamenlijk geven de schilderijen een prachtige indruk van het rijke Ottomaanse leven in die tijd: picknicks langs de Bosphorus, kleurrijke interieurs, het paleis van de sultan of het uitzicht vanuit de ambassade. Sinds de heropening van het museum is de complete verzameling te zien in een apart Turks kabinet dat deel uitmaakt van de presentatie over de achttiende eeuw. 

Alle 50 genomineerden worden gepresenteerd in het Rijksmuseum (Auditorium)  op woensdag 7 januari om 16 uur. Daarnaast wordt de winnaar bekend gemaakt door Wim Pijbes. Harry Starren, voorzitter van de federatie Nederlandse creatieve industrie  en oud-directeur van De Baak, presenteert de verkiezing.  De winnaar krijgt een geschenk van kunstenares Monica van Rijn genaamd: “connected”.

Het bericht Wie is meest invloedrijke Turkse Nederlander? verscheen eerst op Turks.nl.

50 jaar, ‘makkelijk voor de tong’. In die 50 jaar hebben wij hard gewerkt, gestudeerd en ons plekje gevonden in de maatschappij. Althans, voor zoverre dat mogelijk wordt geacht. 50 jaar Turkse mensen in het land van boerenkool en zwarte piet. Wat hebben wij bereikt? Generaties die studeren maar die eigenlijk terug willen. Voelen wij ons hier wel thuis? Een vraag dat eigenlijk geen antwoord heeft. Mijn generatie is zoekende, dat is de conclusie die ik kan trekken na verschillende meningen gehoord te hebben.  Het terug willen gaan naar land van herkomst is op dit moment actueel onder de leeftijdsgroep 18 t/m 30 jaar. Waarom eigenlijk? Is dit wel doordacht? Heeft 50 jaar in Nederland ons opgeleverd dat wij niets anders willen dan teruggaan naar Turkije.

50 jaar, wekt veel vragen op. Geaccepteerd in de Nederlandse samenleving, dat zijn wij nog niet helemaal. Een steeds groter wordende groep heeft wel zijn of haar plekje gevonden in de samenleving. Integreren, dat is gewoon een moeilijke kwestie. Wij houden graag vast aan onze cultuur. Juist de mensen die een plek hebben bemachtigd in de samenleving denken aan een terugkeer. Althans, in mijn omgeving. Is het wel slim om je opgedane kennis te investeren in Turkije?  Is het wel doordacht? Wederom, allemaal vragen.

De grootste vraag van de afgelopen 50 jaar in Nederland: Wat hebben wij Nederland gegeven en wat heeft Nederland ons gegeven? Een vraag waarbij ieder individu anders zou kunnen antwoorden. De gevarieerde persoonlijkheden onder de Turkse bevolking in Nederland geven kleur aan de maatschappij. Hoe kunnen wij uit de voeten in Turkije en waarom zou het beter zijn dan in Nederland? Nog een vraag.

50 jaar Turken in Nederland, lijkt wel een studiepunt onderwater waar je mee wilt afstuderen. Je hebt het wel achter de rug maar het is niet erkend.

Het bericht 50 jaar Turken in Nederland: ‘Dile Kolay’ verscheen eerst op Turks.nl.