İşler is van Armeense afkomst en had gevochten in de oorlog in Cyprus. Hooggeplaatste personen als de militaire commandant van Istanbul, leden van de Turkse Vereniging van Oorlogsveteranen en belangrijke religieuze personen van de Turks-Armeense Patriarch.

Zijn grafkist werd omhuld door de Turkse vlag en zijn grafkist werd binnen de kerk gebracht door Turkse militairen. De militairen hielden de wacht in de kerk tot de ceremonie begon.

Leden van de Turkse Vereniging van Oorlogsveteranen kwamen voor de kist om hun respect te tonen. Anderen lazen de Soera Al Fatiha, een koranvers die wordt gebruikt om te bidden voor de doden.

Priester Mağakya Beskisizyan leidde de begrafenisceremonie onder leiding van aartsbisschop Karekin Bekçiyan. Beskisizyan liet weten dat de overleden veteraan sinds 1979 in Istanbul woonde en veel successen behaalde in de juweliers-industrie. Hij was een geliefd persoon in de bazaar.

”Veteranen zijn de eer van het volk. Het is triest om afscheid van ze te nemen, maar deze veteranen dragen een enorme eer en trots met zich mee”, ging de priester verder.

”De veteranen vechten voor de volgende generaties. Geen enkele veteraan of martelaar neemt afscheid van ons. Zij zullen geplaatst worden op de hoogste plek in de hemel. Wij bidden naar onze God om hen naar de mooiste plek te laten leiden door de engelen.

Op deze zware dag bedanken wij de Turkse Strijdkrachten voor hun aanwezigheid. Gelukkig zijn jullie er. Moge God jullie altijd helpen. Dankzij jullie leven wij vreedzaam in dit land. Wij willen hierbij laten weten dat wij altijd naast jullie staan”, sloot de priester af.

Inval Cyprus

In 1974 pleegden Griekse ultranationalisten een staatsgreep in Cyprus, waardoor een genocide op de Turks-Cyprioten dreigde.

Daarop maakte Turkije gebruik van haar recht om het eiland binnen te vallen en de veiligheid van de Turks-Cyprioten te garanderen. Uiteindelijk resulteerde deze inval in de Turkse Republiek Noord-Cyprus, die tot de dag van vandaag enkel door Turkije en de autonome republiek Nachtsijevan van Azerbeidzjan wordt erkend.

Turkije mocht militair ingrijpen als de Turks-Cyprioten in gevaar kwamen te staan, op grond van artikel 3 en 4 van het Verdrag van Zürich, het onafhankelijkheidsverdrag van Cyprus.

Meer foto’s van de ceremonie:

Het bericht Turks-Armeense oorlogsheld krijgt militaire ceremonie in kerk verscheen eerst op Turks.nl.

Enkele dagen terug werd een filmpje gedeeld op Azerbeidzjaanse social media van Özcan Deniz die op een praatprogramma een Armeens liedje zingt. Dit Armeens liedje zou oorspronkelijk een Turks liedje uit Azerbeidzjan zijn: ‘Dağlar’, van Emin Sabitoğlu.

Deniz reageerde op de woedende Azerbeidzjaanse Turken via social media. Hij bood zijn excuses aan, omdat hij het feit had genegeerd dat dit een Turks liedje was. Hij zou hier wat over gezegd moeten hebben, vind hij zelf ook.

Waar hij géén excuses voor bood, was het zingen in het Armeens. Hij vindt dat het zingen in het Armeens niet erg is. “Kunst kent geen taal, geloof of ras,” zijn de woorden van Deniz. In Azerbeidzjan is men zeer gevoelig tegenover Armeense onderwerpen, vanwege de oorlog. Duizenden Turken in dat gebied zijn meedogeloos afgeslacht door Armenen. Een dieptepunt werd bereikt in de Genocide van Khojaly. 613 Azerbeidzjaanse burgers werden vermoord door het Armeense leger.

Deniz zegt jaarlijks deze genocide te herdenken en een van de eerste artiesten te zijn die aandacht schonk aan Azerbeidzjan.

De reactie van Özcan Deniz:

Het omstreden optreden van Deniz:

https://youtu.be/hTmwJg2RZcI

Het originele liedje

Het bericht Haatcampagne op social media tegen Özcan Deniz verscheen eerst op Turks.nl.

Aşkın roepte tijdens zijn toespraak dat ‘Karabach het graf van de Armeniërs zal worden’. Na een enorme campagne van Armeense belangenorganisatie’s  is nu dus besloten om hem te vervolgen voor die uitspraken, vanwege het oproepen tot geweld tegen Armeniërs.

In een eerder interview met DemetTV zegt Aşkın het volgende over zijn uitspraak: “Wij hebben geen problemen met Armeniërs in Nederland. Ons probleem is alleen met de Armeniërs die met geweld Karabach bezetten. Zij hebben veel dodelijke burgerslachtoffers gemaakt. Wij eisen dat Karabach terug wordt gegeven aan Azerbeidzjan, waar het gebied formeel toe behoort. Mijn uitlatingen hebben betrekking op de bezetters die bloed vergieten.”

Het bericht Voorzitter Turks-Azerbeidzjaanse vereniging vervolgd om ‘Armenen-uitspraak’ verscheen eerst op Turks.nl.

Het was 21 juli: Abdülhamid II was in de Yildiz Moskee om het vrijdaggebed te verrichten. Slechts seconden voordat hij de moskee wilde verlaten, ging bij de uitgang een bom af die was verborgen in een wagen. Een gesprek dat hij voerde na het gebed met een aanwezige, werd zijn redding. Er kwamen 26 mensen om en 58 anderen raakten gewond. De meeste slachtoffers waren de lijfwachten van de sultan.

Na de explosie vluchtte de sultan door zelf zijn koets te rijden. Uit onderzoek is gebleken dat de aanslag een onderdeel was van een veel groter plan: Na de dood van de sultan zouden ook bommen afgaan in de belangrijkste punten van de Istanbul, zoals ambassades, overheidsgebouwen, de Galata-brug, de Ottomaanse Bank en in de Tünel (metro).

Armeense terroristen
De mastermind achter de aanslag op Abdülhamid II was de Armeense Revolutionaire Federatie. Zij huurden de Belgische bomexpert Charles-Edouard Joris in om de aanslag uit te voeren. Hij werd samen met enkele handlangers gearresteerd en werd ter dood veroordeeld. Toch werd hij onder druk van België en andere Europese staten vrijgelaten. De Ottomaanse overheid had namelijk in 1838 een capitulatie ondertekend waarin werd besloten dat verdachten uit het buitenland niet veroordeeld mogen worden door de Ottomanen. 

Het bericht 1905: De eerste bomaanslag in de Turkse geschiedenis verscheen eerst op Turks.nl.

De moorden waren buiten menselijke aard. Het leek op een herhaling van de massamoord op Turken in de periode 1915-1920. De huid van de dorpelingen werden eraf gesneden, hun ogen werden eruit gestoken en burgers werden levend verbrand.

De president van Armenië, Serzj Sarkisian, zei het volgende over de genocide: “Vòòr Chodzjali dachten de Azerbeidzjanen dat ze met ons speelden. Ze dachten de Armenen, mensen waren die niet hun hand durfden op te heffen naar de burgerbevolking. We waren in staat om dit (stereotype) te breken.”

Terwijl onder andere de Tweede Kamer stond te popelen om de gebeurtenissen in 1915 te bestempelen als genocide, is deze genocide vergeten. Net zoals de Turkse slachtoffers die vielen in 1915, werden ook de slachtoffers die vielen in 1992, vergeten.

Afgelopen zondag werd de massamoord herdacht door de Turks-Azerbeidzjaanse Culturele Vereniging Nederland in Den Haag, waar een herdenkingssteen staat ter nagedachtenis van de genocide.

Het bloedbad wordt wel erkend door Azerbeidzjan, Turkije, Soedan, Mexico, Pakistan, Colombia, Tsjechië, Bosnië- en Herzegovina, Peru, Honduras, Djibouti, Paraguay, Human Rights Watch, de Organisatie van Islamitische Coöperatie en door 16 staten van de Verenigde Staten van Amerika.

Het bericht Hocalı 1992: De vergeten genocide door Armeniërs verscheen eerst op Turks.nl.

Het koppel woont in een huisje in de tuin van de Armeense kerk in Diyarbakir. Familieleden van Beyzar en Sarkis migreerden jaren geleden naar Nederland, Canada en Syrië. Zij kozen ervoor om hun woonplaats Diyarbakir niet te verlaten.

De getuigen waren burgemeester Gültan Kışanak en plaatsvervangend burgemeester Fırat Anlı. Na het zetten van de handtekeningen stond Beyzar op om een dansje te doen, onder de lachende gezichten van de aanwezigen.

De taart kon natuurlijk niet ontbreken..

“Het is geen klassieke huwelijksceremonie. We zijn getuigen van een onsterfelijke liefde tussen twee mooie mensen die jarenlang samen de moeilijkheden in hun leven zijn aangegaan.” vertelt Kışanak. Volgens haar is de liefde tussen het koppel een voorbeeld voor jongeren.

“Zij vertegenwoordigen een cultuur en een identiteit. Met de kracht van liefde zijn zij erin geslaagd om rechtop te blijven.” voegt Kışanak er aan toe.

Het huwelijksboekje werd gegeven aan Beyzar, met het verzoek dat de vrouw de baas wordt thuis!

Wij wensen Beyzar en Sarkis nog vele liefdevolle jaren toe!

Het bericht Armeens koppeltje trouwt eindelijk na 65 jaar verscheen eerst op Turks.nl.

Medeleven
Op 23 april, een dag voor de herdenkingen van de gebeurtenissen in 1915, publiceerde premier Erdoğan een bericht waarin hij medeleven betuigt aan de kleinkinderen van de omgekomen Armenen. De stap van Erdoğan werd gezien als ‘historisch’. Armeense belangenorganisaties in Turkije reageerden positief op het bericht.

© Turks.nl

Het bericht Erdoğan spreekt met hoofd Armeense Kerk verscheen eerst op Turks.nl.