Begin 1938 ging de gezondheid van Atatürk hard achteruit. Op 22 januari 1938 werd Atatürk behandeld door dr. Nihat Reşat Belger, die de ziekte cirosse vaststelde, een leveraandoening die vaak wordt veroorzaakt door alcoholmisbruik.

Hij liet een testament opstellen op 5 september van dat jaar. Hij liet alles, op enkele voorwaarden, na aan de door hem gestichte Republikeinse Volkspartij (CHP). Hij eiste dat zijn zusje, zijn geadopteerde kinderen en de kinderen van Ismet Inönü, de tweede man in het Atatürk-tijdperk, financiële hulp kregen. Tot slot wilde hij dat er financiële hulp zou komen voor de Turkse Taalstichting en de Turkse Geschiedenisstichting.

Op 16 oktober raakte hij in een coma. Pas op 21 oktober kwam hij uit de coma, maar het was duidelijk: Atatürk zou niet lang meer leven. Zijn toestand was inmiddels zo verslechterd dat hij de vieringen van het 15-jarig bestaan van de republiek op 29 oktober niet bij kon wonen.

Het overlijden

Hasan Rıza Soyak, Algemeen Secretaris van de president, beschrijft de dood van Atatürk als volgt:

”Hij keek naar de klok, maar kon het waarschijnlijk niet zien, dus vroeg hij mij hoe laat het was. 7.00, meneer, antwoordde ik. Hij stelde dezelfde vraag twee keer opnieuw en ik gaf hetzelfde antwoord. Toen hij wat rustiger werd, lieten we hem liggen in zijn bed. Ik stond bij hem.

‘Ligt u zo lekker’, vroeg ik hem. Hij zei: ‘ja’. Achter mij vroeg de dokter of hij zijn tong kon uitsteken. Hij kon zijn tong echter maar tot de helft uitsteken. De dokter vroeg hem zijn tong meer uit te steken, maar tevergeefs. Hij begreep niet meer wat er werd gezegd. Hij trok zijn tong helemaal terug en draaide zijn hoofd licht naar rechts toe.

Hij keek de dokter met belangstelling aan en zei ‘Aleykum Selam’ (Vrede Zij Met Jou), dit was zijn laatste woord. Hierna ging hij 30 uur lang een coma in. Op 10 november 1938, op een donderdagochtend om vijf over negen, overleed hij in het Dolmabahçe Paleis in Istanbul.”

Na zijn overlijden

De dag na zijn overlijden kwam het parlement bijeen en verkoos Ismet Inönü als tweede president van Turkije. Zijn lichaam werd op 16 november geopenbaard in een doodskist. Op 19 november werd zijn begrafenisgebed gebeden. Op 21 november, nadat er ook een ceremonie met buitenlandse leiders had plaatsgevonden, werd zijn lichaam overgebracht naar het etnografisch museum van Ankara.

Het lichaam bleef daar 4 maanden lang in een doodskist. Op 31 maart 1939 werd zijn lichaam in een tijdelijk graf geplaatst.

Anıtkabir

Op 9 oktober 1944 begon de bouw van het mausoleum van Atatürk. Het mausoleum werd op 1 september 1953 afgebouwd. Op 10 november 1953, 15 jaar na zijn dood, werd Atatürk overgebracht naar zijn laatste rustplaats. Militairen droegen hem naar zijn laatste rustplaats na een toespraak van toenmalig president Celal Bayar, bij de ceremonie.

De dood van Atatürk wordt jaarlijks herdacht in Turkije. Op 10 november vinden veel optochten en evenementen plaats. Om 09:05 uur, het tijdstip van overlijden, luiden sirenes op veel plekken en staat men een minuut stil. Auto’s stoppen, bestuurders stappen uit en drukken op de toeter.

Dit was het laatste artikel in het kader van de Atatürkweek.

Het bericht Het overlijden van Atatürk verscheen eerst op Turks.nl.

Hagop Vahram Çerçiyan, een ervaren docent bij het Robbert College, vandaag de dag bekend als Boğaziçi Universiteit, was een expert in mooi schrijven.

In die periode waren veel parlementariërs oud-leerlingen van Çerçiyan. Çerçiyan wordt op de hoogte gesteld van het plan.

Binnen 24 uur worden vijf handtekeningen ontwikkeld door Çerçiyan.

Atatürk koos voor de vijfde handtekening. Çerçiyan sprak over zijn werk als volgt: ”In tegenstelling tot wat onze Ata (vader) voor ons heeft gedaan, stelt de mijne niets voor.”

Het bericht Dit is het verhaal achter de beroemde handtekening van Atatürk verscheen eerst op Turks.nl.

Dit zijn de slechtst gemaakte standbeelden van Atatürk.

Dit standbeeld ligt voor het treinstation in Uşak. Het lijkt noch op Atatürk, noch op een andere held met een cape.

Een beeld van Atatürk op het zandfestival in Antalya. Het enige wat wel gelukt is, is zijn handtekening.

De beeldhouwer beeld hier eerder een schooljongetje uit dan de stichter van een land.

Dit standbeeld in Yalova laat het lijken alsof Atatürk op het punt staat iemand te slaan.

De beeldhouwer van dit standbeeld in Çorlu had waarschijnlijk iets te veel naar Iron Man gekeken.

Dit standbeeld is te zien in de film ‘Memleket Meselesi’. Waarschijnlijk het meest mislukte standbeeld ooit.

Het standbeeld dat Atatürk zou moeten hier in Turhal, Tokat, ziet er depressief uit.

Het paard ziet er beter uit dan wat Atatürk zou moeten voorstellen in Çivril, Denizli.

De handen van Atatürk zijn verworven in de muur (?) achter hem bij dit standbeeld in Bodrum.

En tot slot dit standbeeld met een man die Atatürk zou moeten voorstellen een een kind (?) ernaast.

Het bericht De 10 slechtste standbeelden van Atatürk verscheen eerst op Turks.nl.

Het eerste standbeeld van Atatürk werd geplaatst op 23 augustus 1926 in Sarayburnu, Istanbul.

23 ağustos 1925 – Mustafa Kemal'in ilk heykeli, İstanbul Sarayburnu'na dikildi.#tarih #history #world #leader #Ataturk #art #turkey #türkiye pic.twitter.com/3det6BtjNF

— Tarihtebugün (@Tarihtebu1) August 23, 2017

De gemeente Istanbul liet het standbeeld maken door de Oostenrijkse beeldhouwer Heinrich Kripell. Het gedenkteken werd geopend door Emin Erkul, toenmalig burgemeester van Istanbul.

Het standbeeld werd geplaatst op de plek waar Atatürk vertrok uit Istanbul naar Samsun, om aldaar de onafhankelijkheidsstrijd te starten.

Meer standbeelden

In hetzelfde jaar werd een ander standbeeld gebouwd in Konya. In 1927 op het Ulus plein in Ankara, in 1928 op het Taksimplein in Istanbul, in 1930 in Kırklareli, en in 1932 op het Konakplein in Izmir en in Samsun werden ook standbeelden van Atatürk gebouwd.

Het bericht Het eerste standbeeld van Atatürk verscheen eerst op Turks.nl.

Zo’n 18 kilometer lang is ‘de poort naar de Turkse wereld’, de kortste grens van Turkije. De oosterse provincie Iğdır grenst aan Nachtsijevan. De grenspoort heet Dilucu.

Uiteraard is niemand anders dan hoogstpersoonlijk Mustafa Kemal Atatürk verantwoordelijk voor deze grens.

In de tijd van Atatürk lagen Iran in het zuiden en de Armeense Socialistische Sovjetrepubliek in het noorden tussen de twee Turkse landen.

Ilk görev yerim Türkiye'nin en doğusu Iğdır Dilucu Sınır KapısıAtanan diğer arkadaşlarıma da hayırlı olsun

— M.Gökçe Ünsal (@_unsalgokce_) August 8, 2017

Om de band met de Turken in Azerbeidzjan en daarmee ook de Turken in Centraal-Azië te behouden, besloot Atatürk in 1921 dat Turkije moest grenzen aan Nachtsijevan, een regio van Azerbeidzjan.

Daarvoor kocht Atatürk naar verluidt vanuit zijn eigen zak een groot stuk grond van Iran, waardoor Turkije een grens kreeg met Azerbeidzjan.

https://twitter.com/TuncayYildiz_40/status/890180790964940801

Tot 1992 was deze grensovergang echter niet bruikbaar, omdat de Sovjetunie het gebied bestuurde. In 1992, toen Azerbeidzjan onafhankelijk werd, kon er eindelijk gebruik worden gemaakt van de grens.

Enkele meters na de grensovergang is er een brug, gebouwd op de rivier Aras. Die brug is gebouwd in 1992 en wordt de Hoopbrug genoemd. Zodra je over de brug heen bent, kom je op Azerbeidzjaans grondgebied.

De Turkse staatsomroep TRT maakte er een reportage over.

Volledige video:

Het bericht Atatürk kocht dit stuk grond voor grens met Azerbeidzjan verscheen eerst op Turks.nl.

Om Atatürk een gepaste achternaam te geven, werd in de Republikeinse Volkspartij (CHP) een commissie opgericht met taalkundigen en historici. De naam Atatürk was geïnspireerd uit een speech van de voorzitter van de Turkse Taalvereniging op 26 september 1934. Daar sprak Safvet Arıkan over Ata Türk Mustafa Kemal, oftewel Vader der Turken Mustafa Kemal.

Voordat die achternaam was aangenomen, waren deze 13 achternamen afgewezen.

Mustafa Kemal ‘ETEL’

Etel, of Etil is hoe oorspronkelijk de naam van Atilla de Hun werd uitgesproken. De Hunnen zijn een aan de Turken verwant volk. Veel Turken noemen vandaag de dag nog hun kinderen nog Atilla. Het betekent ‘grote rivier’.

Mustafa Kemal ‘ETELALP’

Etelalp betekent ‘grote held’ in de Altaïsche taal.

Mustafa Kemal ‘KORKUT’

Onbevreesd, onverschrokken, koninklijk.

Mustafa Kemal ‘ARIZ’

Deze naam vindt haar oorsprong in de naam van een van de Turkse legendes Alp Arız.

Mustafa Kemal ‘ULAŞ’

De naam van de Turkse legende ‘Ulaşzoon’ (zoon van Ulaş) Salur Kazan.

Mustafa Kemal ‘YAZIR’

Naam van de Turkse legende Yazır.

Mustafa Kemal ‘EMEN’

De naam van de Turkse legende ‘Ucenzoon’ Emen Beg.

Mustafa Kemal ‘ÇOĞAŞ’

Betekent zon, of licht.

Mustafa Kemal ‘SALIR’

De naam van een Turkse legende.

Mustafa Kemal ‘BEGİT’

Stevig of sterk.

Mustafa Kemal ‘ERGİN’

Kennisrijk, of ontwikkeld.

Mustafa Kemal ‘TOKUŞ’

De naam van de Turkse legende Ertokuş-Cengaver.

Mustafa Kemal ‘BEŞE’

Zeldzaam, of exclusief.

Het bericht Het verhaal achter de gekozen achternaam van Atatürk verscheen eerst op Turks.nl.

Het kantoor van de Stafchef van Militaire Geschiedenis en Strategie deelde de foto’s en documenten met het staatspersbureau Anadolu Agency in verband met de Dag ter Herdenking aan Atatürk en de Atatürkweek.

Tweede Legercommandant Mustafa Kemal Pasja, Diyarbakır, 1917.

6 augustus 1927, Istanbul

8 oktober 1926, Ankara

8 oktober 1926, Ankara

9 juli 1932, Ankara

14 mei 1935, Ankara

7 februari 1923, Balıkesir

Balya, Balıkesir, 8 februari 1923

Bilecik, 16 januari 1923

Het Egeïsche stoomschip, 27 november 1930

Eskişehir, 21 juni 1934

Haydarpaşa, Istanbul, 27 mei 1938

14 september 1933, Istanbul

28 mei 1936, Istanbul

28 mei 1936, Istanbul

29 juli 1936, op de terugweg van Istanbul naar Ankara.

1-5 maart 1930, Izmir

10 februari 1924, Izmir

24 juni 1934, Izmir

27 januari 1923, Izmir

13 juni 1926, in een stoomschip in de Zwarte Zee.

20 september 1928, Kayseri

26 augustus 1922, Kocatepe, Afyonkarahisar

26 januari 1923, Menemen, Izmir

26 november 1930, Samsun

Het bericht 25 foto’s van Atatürk die je nog nooit gezien hebt verscheen eerst op Turks.nl.