Cyprus-besprekingen

Op dit moment vinden historische onderhandelingen plaats in Genève. De verwachting is dat het noordelijk deel en het zuidelijk deel zullen verenigen in een federatie. Hierbij wordt verwacht dat de Turks-Cyprioten behoorlijk wat grondgebied zullen overdragen aan de Grieks-Cyprioten.

De Turks-Cyprioten gaan akkoord met een verkrimping van 6,8% van hun grondgebied. De Grieks-Cyprioten eisen 7,8% van het Turkse grondgebied. Turkije is een belangrijke grootmacht die achter de Turks-Cyprioten staan. Ondanks dat de Turken juridisch gelijk hebben, weigert de VN het Turks deel te erkennen als onafhankelijk land.

Turkse nationalisten zijn faliekant tegen een federatie, omdat die onredelijk zou zijn tegenover de Turks-Cypriotische minderheid. Eerder dreigden ze uitgemoord te worden door ultranationalistische Grieks-Cyprioten. Na een staatsgreep door die ultranationalisten, trad het Turks leger toe tot het eiland en riepen de Turks-Cyprioten een eigen staat uit.

Hürriyet beweert dat diplomatieke bronnen melden dat de Griekse premier Tsipras en Britse premier May de besprekingen ook bij zullen wonen. Op de vraag of Yıldırım de cruciale besprekingen ook bij zou wonen, antwoordde hij: “Ons werk nu is belangrijker dan alles.”

Grondwetswijzigingen

Op dit moment zijn er belangrijke gesprekken gaande in het Turks parlement. President Erdoğan wilt de grondwet wijzigen om meer macht te vergaren. Als de wijzigingen doorgevoerd worden, gaat onder andere de functie van het premierschap onder in het presidentschap.

De wijzigingen bestaan uit twee rondes. Bij 330 stemmen komt een referendum, bij 367 worden de wijzigingen direct aangenomen. In de eerste ronde zijn er bij reeds 6 wetsvoorstellen genoeg stemmen verzameld voor een referendum. Als die ook bij de tweede ronde worden aangenomen, zal er naar een referendum worden gegaan.

Het bericht Premier gaat niet naar besprekingen Cyprus: ‘presidentieel systeem is belangrijker’ verscheen eerst op Turks.nl.

Achtergrond

In 1571 veroverden de Ottomanen Cyprus, een broeinest van christelijke piraten, om de scheepsvaart van Anatolië soepeler te laten verlopen. Het eiland was tot 1878 onderdeel van het Ottomaans Rijk. Op 4 juni 1878 droegen de Ottomanen het bestuur tijdelijk over aan de Britten in ruil voor hun steun tegen eventuele Russische agressie. In 1914 kwam het eiland onder volledig Brits bestuur te staan, nadat beide partijen in een oorlog met elkaar verwikkelden.

In 1960 werd het eiland volledig onafhankelijk. Niet zonder problemen: de Grieken wilden aansluiting bij Griekenland, de Turken wilden dat niet.

De macht werd evenredig verdeeld tussen de meerderheid (Grieks-Cyprioten) en de minderheid (Turks-Cyprioten). De Grieks-Cyprioten waren niet tevreden met deze machtsverdeling en eisten zelfs meer macht. Natuurlijk resulteerde dit meningsverschil voor de nodige confrontaties. Die confrontaties bereikten een dieptepunt op 20 december 1963, de grootste massaslachting in de geschiedenis van Cyprus.

Bloedige Kerst

In de nacht van 20 op 21 december werd het vuur geopend op enkele auto’s in Nicosia, de hoofdstad van Cyprus. Zeki Halil en Cemaliye Emirali kwamen hierbij om. Het verhaal werd al snel verspreid rond het eiland en binnen de kortste keren vonden over het gehele eiland zware gevechten plaats tussen de Turken en Grieken.

Vooral de Turken waren slachtoffer van deze geweldsexplosie. De afschuwelijke moorden hadden veel weg van de genocide in Khojaly.

Zo groeide de ‘badkamermoord’ uit tot het symbool van ‘Bloedige Kerst’. Het gezin van majoor Nihat Ilhan werd vermoord door Griekse nationalisten. De bebloede lichamen van zijn zonen Murat, Kutsi, Hakan en zijn vrouw Mürüvet werden in een badkuip aangetroffen.

Een jaar later werd de eerste piloot van de Turkse reddingsactie uit de lucht geschoten en gevangengenomen. Echt volgens de regels, ging dat niet. Zijn lichaam was zwaar verminkt. Zijn beide armen waren meerdere malen doorboord met boormachines, zijn linkeroog was uit zijn oogkas gehaald en er was een grote betonspijker in zijn hoofd gespijkerd.

Nasleep

Later werd bekend dat deze onlusten deel waren van het Akritas-plan, een plan van ultranationalistische Grieks-Cyprioten om Cyprus aan te sluiten bij Griekenland. Ze zouden de politieke privileges van de Turks-Cyprioten inperken om een etnische zuivering te kunnen rechtvaardigen. Diverse pogingen om de Turks-Cyprioten uit te moorden braken af, vanwege de sterke houding van Turkije. Turkije mocht militair ingrijpen als de Turks-Cyprioten in gevaar kwamen te staan, op grond van artikel 3 en 4 van het Verdrag van Zürich, het onafhankelijkheidsverdrag van Cyprus.

Midden 1974 pleegden Griekse ultranationalisten een staatsgreep. Uit angst voor represailles tegen Turks-Cyprioten pleitte toenmalig premier Ecevit voor een militair ingrijpen. Engeland weigerde mee te werken, waarop Turkije zelf ingreep. Binnen 3 dagen viel de Griekse junta en werd het eiland verdeeld in een Turkse en Griekse deel. Hoewel het Europese Hof in Straatsburg het ingrijpen op 29 juli 1974 en op 21 maart 1979 in hoger beroep als legitiem bestempelde, wordt deze actie nog altijd als illegaal gezien en wordt het noordelijke deel nog altijd alleen erkend door Turkije en de autonome republiek Nachitsjevan van Azerbeidzjan.

De centrale regering van Azerbeidzjan wilde het noordelijk deel erkennen als onafhankelijk land, maar werd gedreigd door meerdere landen. Zodra ze dit zouden doen, zouden die landen Nagorno-Karabach, een door Armenen bezet deel van Azerbeidzjan, ook erkennen als onafhankelijk land.

Het bericht Bloedige Kerst: de genocidepoging op Turks-Cyprioten verscheen eerst op Turks.nl.

Turks-Cypriotische autoriteiten melden aan de website EUobserver dat zij het een positief gebaar vinden en dat het zal bijdragen aan de onderhandelingen voor het herenigen van het eiland, dat sinds 1974 in tweeën is verdeeld. Dat gebeurde na een operatie van Turkije om Turkse burgers op het eiland te beschermen tegen gewapende Griekse bendes.

Op dit moment kent de EU 24 officiële talen:

Het bericht Voorstel: Turks als officiële taal in EU verscheen eerst op Turks.nl.

Tegelijkertijd is TRNC ook begonnen met het aanpassen van de visum- en douanewetten voor een mogelijke invoering van het Schengenverdrag op het hele eiland. Voor een toetreding tot de Europese Unie is het noodzakelijk dat de grenzen vervagen in Cyprus en dat het hele eiland gebruikmaakt van één valuta.

Wanneer alles is afgerond, moet de overstap naar de euro nog goedgekeurd worden door Turks-Cyprioten. Dat zal gebeuren middels een referendum. 

Het bericht Turks-Cyprus gaat euro invoeren verscheen eerst op Turks.nl.

In 2001 bepaalde het hof al dat Turkije de mensenrechten heeft geschonden. Sinds de inval is het eiland opgesplitst in een Turkse en Griekse deel.  

De nabestaanden van de verdwenen mensen krijgen een schadevergoeding van 30 miljoen euro. De Grieks-Cyprioten die volgens het hof slecht behandeld worden krijgen 60 miljoen.

Het bericht Turkije moet 90 miljoen euro schadevergoeding betalen aan Grieks-Cyprioten verscheen eerst op Turks.nl.

Aanwezig waren onder andere VN Cyprus vertegenwoordiger Lisa Buttenheim, imam Sevket Alemdar van de Hala Sultan moskee en ambassadeurs van meerdere landen.

“Dit waren onze huizen, we zijn terug in ons huis” vertelt de Armeense Gora Terziyan die deelnam aan de mis. Hij is ervan overtuigd dat dit soort stappen zullen bijdragen aan een blijvende vrede op het eiland. 

De Armeense kerk was tijdens Ottomaanse heerschappij toegewezen aan de Armenen op het eilend. In 1964 is de kerk verlaten, en in 2010 gerestaureerd.

Turkije heeft de afgelopen jaren meerdere stappen gezet om Christenen meer rechten te geven in het land. Zo worden onroerend goed onteigend, kerken gerestaureerd, en na tientallen jaren voor het eerst missen gehouden in historische plaatsen als de Sümelaklooster en de kerk op het Akdamar-eiland (Vanmeer).

Het bericht Eerste mis Armenen in Turks-Cyprus na 50 jaar verscheen eerst op Turks.nl.

Sinds 1974 is Cyprus opgedeeld in een Grieks-Cypriotisch en Turks-Cypriotisch deel, nadat Turkse militairen het eiland om Turkse minderheden te beschermen. Het Turkse deel heeft een onafhankelijke bestuur en is erkend door Turkije.

De onderhandelingen zullen mogelijk maanden duren. De Grieken stellen een federale staat voor met een centrale regering. Turken zien liever een lossere confederatie.

Plan-Annan
In 2004 vond er een referendum plaats voor de hereniging van Cyprus. De Turks-Cyprioten stemden ruim voor de hereniging met 64.90%. De Grieken waren echter tegen met 75.83%.

© Turks.nl 

Het bericht Grieks & Turks Cyprus praten over hereniging verscheen eerst op Turks.nl.

Geschreven door: Loucas Charalambous, Cyprus Mail.

Als wij Griekse Cyprioten ons zouden realiseren welke de rol de gebeurtenissen van 21 december 1963 hebben gespeeld in onze geschiedenis, zouden we elk jaar op deze dag een bezoekje brengen aan de gracht die de Venetiaanse muur in Nicosia omringt (die we zouden moeten hernoemen tot  ‘muur van tranen’), om er vervolgens ons hoofd tegenaan te stoten. Net zoals hoe de Joden het doen op de ruïnes van de tempel van Salomo.

Er is geen gebeurtenis in de geschiedenis van een ander land die gelijkwaardig is aan de onze. Op deze zwarte dag lanceerde het staatshoofd met behulp van een ongeregelde en illegale leger een aanval op zijn eigen staat. Binnen een paar uur tijd wist hij het land op te splitsen in twee aparte delen.

Het meest trieste is het feit dat we – naast dat we helemaal niets hebben geleerd van deze stomme blunder –  ons niet eens bewust zijn van de blijvende schade die we ons eigen land hebben aangedaan. In plaats van te kampen met een schaamtegevoel, zien we het verhaal nog steeds als een heroïsch gevecht.

Voor de staatsomroep vereist het een ongelooflijk niveau van brutaliteit om de gebeurtenissen van 1963 te presenteren als vermeende weerstand tegen de Turkse ‘rebellie’, een rebellie die alleen bestaat in de verbeelding van de journalisten van de CyBC en een paar van de overlevende protagonisten van dit onvergeeflijke, met bloed bevlekte verhaal.

In werkelijkheid was het een door Makarios opgezette opstand, maar helaas durft niemand dat toe te geven. Er is niets zo ergerlijk als de idiote shows, die normaal gesproken rond deze dagen worden uitgezonden door radio- en televisiestations van de CyBC, waarin sommige protagonisten van deze gebeurtenissen zoals Nicos Koshis, Christodoulos Christodoulou, Vassos Lyssarides en anderen hun triomfantelijke versie van de gebeurtenissen presenteren.

Ik kan ze niet kwalijk nemen voor hun acties. De meesten, afgezien van Lyssarides, waren onvolwassen en onverantwoordelijke jongeren die werden geleid door een 50 jaar oude monnik: aartsbisschop Makarios. Ze wisten niet wat ze deden en waren zich niet bewust van hun acties. Maar iets wat minder vergeeflijk is, is dat ze zelfs vandaag de dag, maar liefst een halve eeuw later, nog steeds doen alsof ze zich niet bewust zijn van de onherstelbare schade die ons land heeft opgelopen door hun acties.

Van de ene kant is dit wel te verwachten. Wat ik moeilijk accepteerbaar vind is het onverantwoordelijke gedrag van de hoge pieten van de CyBC om steeds vol te houden aan de mythen en daarmee de historische waarheid in feite uit te moorden.

Deze column heeft de gebeurtenissen die plaatsvonden in december 1963 al vaker genoemd. De Akritas organisatie (met Makarios als zijn onzichtbare leider, zoals Christodoulou een paar jaar geleden heeft onthuld), pleegde gewapende aanvallen tegen Turkse Cyprioten, na eerst de spanning tussen de twee gemeenschappen te hebben opgevoerd door het plaatsen van een bom bij het monument van EOKA-held Markos Drakos en een brandstichting bij basisschool Ayios Kasianos.

De plannen om de Akrtias organisatie op te zetten waren al zes maanden na de oprichting van de Republiek Cyprus op gang gebracht.  Eén van hun doelstellingen, dat werd opgesteld door Tassos Papadopoulos (volgens de getuigenis van Glafcos Clerides), was het omverwerpen van de Zurich-Londen overeenkomsten, die aan de basis stonden van de oprichting van Cypriotische Republiek. Met andere woorden: ze wilden een ontmanteling van de staat.

Dit zijn de feiten die worden ondersteund door documenten en getuigenissen van leden van de organisatie. Eén van de leden, voormalig  officier Takis Chrysafis, had het lef om de waarheid over de Akrtias organisatie te vertellen. Hij onthulde dat hij minister Polycarpos Yiorkadjis instructies hoorde geven over de bom die geplaatst zou worden bij het Marcos Drakos monument op 3 december 1963.

Alleen de bazen van de CyBC en de zelfbenoemde leiders van 1963, die blijkbaar nog steeds niet volwassen zijn geworden, herhalen nog steeds de mythe over de Turkse opstand. Eigenlijk zouden ze nu elk jaar op deze dag bij de Venetiaanse muur in Nicosia moeten staan en hun hoofd er tegenaan moeten bonken om zich enigszins vrijgesteld te kunnen voelen voor hun begane zonden.

Bron: Zakeninturkije.nl

Het bericht ‘Akritas pleegde aanvallen tegen Turkse Cyprioten, plaatste bom, stak Griekse school in brand’ verscheen eerst op Turks.nl.

De EU-commissaris van Buitenlandse Zaken Olli Rehin, meldt dat de economie van Zuid-Cyprus de komende twee jaar met maar liefst 13% zal krimpen. Hij is van mening dat een hereniging beide staten een economische en sociale impuls zal geven. Ook Turkije wordt als belangrijke factor bij deze betrekkingen gezien.

Daniel Cohn-Bendit, fractievoorzitter van de Groenen in het Europees parlement, kwam al eerder met een soortgelijke uitspraak. Hij bekritiseert Europese Unie, die volgens hem had moeten aandringen voor een hereniging als voorwaarde voor het reddingsplan: ”Turkse beleggers zullen alleen investeren in Zuid-Cyprus als er een hereniging tussen de twee staten plaatsvindt”, aldus de voorzitter.

Onder de Cypriotische bevolking heerst inmiddels grote onrust en men is bang dat de Turks-Cypriotische zijde alleen maar zal willen profiteren van hun economische ellende. Volgens de media wordt meegedeeld dat de bevolking zich gechanteerd voelt een oplossing te accepteren die in hun ogen onaanvaardbaar is.

Het Annan-plan.
Een soortgelijk voorstel voor de hereniging tussen de twee staten werd al eerder in 2004 ingediend, het Annan-plan. Hoewel de Turks-Cyprioten destijds positief stonden tegenover het plan, weigerden de Grieks-Cyprioten hiermee akkoord te gaan. Volgens Cohn-Bendit zullen de twee staten in de toekomst echter wel een uitweg moeten vinden en samenwerken om de economische misère op te kunnen lossen.

© Turks.nl / Esra Cakar

Het bericht EU: Turkije moet Cyprus redden verscheen eerst op Turks.nl.