Voor de Istiklal-mars was er echter iets vergelijkbaars dat door het hele land werd geluisterd, namelijk de Neşide-i Zafer, oftewel ‘De Victoriemars’ die was geschreven voor de ‘Ittihat ve Terakki’.

Na de revolutie van De Jonge Turken in 1908 werden de leiders van de politieke partij ‘Ittihat ve Terraki’ (Eenheid en vooruitgang) gezien als ware helden die het rijk zouden redden. Foto’s van de jonge en knappe bestuurder van de partij, Enver pasja, waren dagelijks te zien in kranten. Zijn roem bleef stijgen nadat hij de Turkse stad Edirne kon bevrijden uit de handen van de Bulgaren. 

Tot aan de definitieve nederlaag van de Ottomanen en de Engelse bezetting van Istanbul in 1918 bleef de Ittihat ve Terakki aan de macht van het rijk. In deze korte periode werd de Victoriemars gezien als het ware volkslied van het land waar ook de namen van de pasja’s Enver en Niyazi in voorkomen. “Lang leve het land! Lang leve het volk! Lang leve Ottomanen! Lang leve het glorieuze leger!” klinkt het refrein. Het is geschreven door Fehime Nuzhet Hanim, gecomponeerd door Leyla Saz en gezongen door Hafız İbrahim Efendi.

Luister ‘m hier:

Vicdân-ı muâzzam olan Osmanlılarız biz
Peymanına kanın koyan Osmanlılarız biz
Arzusunu pek güç bulan Osmanlılarız biz
Azminde sebatkâr olan Osmanlılarız biz
Enverle Niyazi, unutulmaz bu isimler
Tarih-i medaniye emanet bu cisimler
Yaşa vatan çok yaşa!
Yaşa millet çok yaşa!
Yaşasın Osmanlılar!
Yaşasın şanlı ordu!

Het bericht Dit was het ‘Ottomaans Volkslied’ verscheen eerst op Turks.nl.