Karasahin kreeg jaren geleden ruzie met de gemeente, nadat de stad tientallen panden van hem in beslag nam. Daarop besloot hij duizenden bezwaarschriften naar Dordrecht te sturen om de gemeente schade te laten lijden. De schade loopt op tot een half miljoen euro per jaar, aldus de gemeente. 

Het bericht Brieventijger Mustafa Karasahin opgepakt verscheen eerst op Turks.nl.

Mustafa is van origine een lasser, maar hij houdt zich tegenwoordig bezig met de verhuur van het onroerend goed dat hij bezit en met de in- en export van bouwmaterialen. Verder is hij ook eigenaar van een technisch uitzendbureau. Maar iedereen kent hem als de (Dordtse) bezwarentijger. Het begon allemaal met het afpakken van zijn huurpanden.

Interview door Esra Altun en Halim Gökduman.

Hoe kwam je in conflict met de overheid? Hoe lang duurt dit conflict al?
Het conflict duurt al sinds 2009 en dat komt door de arbeidsmigranten. De uitzendbureaus die de arbeiders wilden huisvesten huurden van mij een woning. En volgens de gemeente Dordrecht is dat een overtreding. In plaats van dat ze de uitzendbureaus een dwangsom aanschrijven hebben ze mij een dwangsom aangeschreven. En ik heb gezegd: ‘ Ik heb die overtreding niet begaan.’ Ik ben dus tot aan de Raad van State blijven procederen. Ze (de overheid) had een budget van 2,8 miljoen voor het project arbeidsmigranten en daarvan heb ik al iets van 8 ton gebruikt voor die procedures. Het heeft mij ook veel geld gekost, maar de overheid heeft om die dwangsommen op te eisen mijn panden geëxecuteerd in 2012. Toen heb ik gezegd: ‘als je nou mijn pand executeert dan gaat het mij nog geen eens over de opbrengst. Als het nu een miljoen opbrengt of een euro opbrengt doet mij niks, op deze manier wordt het persoonlijk. Dan pak ik jullie terug met die bezwaarschriften’.

Uiteindelijk heeft het iets opgeleverd, want ze hebben zelfs tot aan dwangsommen laten leggen voor mij voor elke 11de brief en zijn ze zelfs zo ver gegaan dat ik als enige burger van Nederland geen tweede of derde brief meer mag schijven naar de overheid. Met het nieuwe vonnis mag ik zelfs geen tweede of derde keer contact hebben met de overheid. Dit is je reinste geval van discriminatie! Ik ben de enige, nog eens omdat ik Turk ben, de enige burger die geen contact met de gemeente Dordrecht mag hebben meer als twee keer. Terwijl ik in 44 jaar dit gevoel van discriminatie nog nooit heb gehad.

Hoe kwam je op het idee om brieven te schrijven naar de overheid?
De overheid klaagde steeds, in bijvoorbeeld de media, dat zulke brieven hun veel geld kosten. Zij gaven hun eigen zwakke plek bloot. En toen dacht ik: ja, als ik ze ergens mee kan pakken dan is dat dit het wel. Ik heb ook gezegd: nu wordt het ook persoonlijk. Ik zal ook niet terugkrabbelen, maar dat weten ze nu inmiddels ook wel. Ik heb ze verteld dat ze de verkeerde persoon hebben getroffen, want een ander persoon zou bij het minst of geringst het hazenpad kiezen, maar ik niet. Ik deins niet van ze terug, hoe groot ze ook zijn.

Je bent onlangs door de rechter in het gelijk gesteld. Wat betekent dat voor jou? Hoe zit het met het maximum aantal brieven die jij mag schrijven?
Door de bestuursrechter wordt expliciet gezegd dat de civiele rechter niet doet aan deze zaak u (de overheid) moet de brieven behandelen. Andere brieven van mij hadden ze standaard afgewezen met: ‘u heeft een verbod, u mag niet meer dan 10 brieven schrijven’ bla bla bla. Zo hebben ze de brieven afgedaan. Nu heeft de rechter gezegd: nee, dat kan niet u (de overheid) moet de brieven inhoudelijk behandelen. Op zich ben ik wel blij met de uitspraak van de bestuursrechter, hiermee wordt het ongelijk van de gemeente Dordrecht aangetoond.

Waarom wil je dat iedereen overal bezwaar op aantekent? Is dat niet zonde van het gemeenschapsgeld?
Nee, want ik vind dat de wetgever heeft bepaald dat iemand recht heeft om bezwaar, beroep of hoger beroep aan te tekenen. Alleen ten wat ik zeg; vaak willen mensen niet, hebben het lef niet of de drang niet om het te doen, daarom vind ik dat je het juist moet doen. Hiermee geef je een signaal af aan de overheid.

Dit moeten mensen gewoon als regelmaat doen. De macht die de overheid heeft moeten we op deze manier proberen te minimaliseren. Ze zien zichzelf als almachtige heerser van dit land. In deze optiek vind ik het terecht dat mensen bezwaar indienen. En ik merk ook dat er steeds meer mensen een conflict hebben met de overheid. Zowel lokaal, als landelijk.

Wat heb je te zeggen tegen mensen die roepen dat hun belastinggeld wordt gebruikt om jouw ‘zinloze’ brieven te beantwoorden?
Tja, ik denk niet dat deze mensen de inhoudelijke kant van dit verhaal kennen. Plus als iemand bijvoorbeeld ter dood veroordeeld wordt dan mag hij of zij ook in hoger beroep gaan. Dan kan je ook wel zeggen: ‘ja, dat is kansloos, die vent maakt misbruik van zijn recht’, maar dat is niet zo. De wetgever heeft namelijk bepaald dat hij in beroep of hoger beroep mag gaan. En dat, dat dan de overheid geld kost tja dat is dan punt twee maar daar kan hij niks aan doen. Dan moet de overheid maar op een efficiënte manier omgaan met haar bestuur.

Bovendien hoor ik niemand klagen als mislukte projecten van de overheid veel gemeenschapsgeld gaat kosten, maar als het gaat om mij brieven klagen zelfs de wethouders.

Hoe reageert jouw directe omgeving? Hebben mensen niet zo iets van ‘de overheid wint toch’ of ‘ het is een verloren zaak’ ‘kun je je tijd niet beter besteden aan jouw gezin’ etc. etc.
Nee dat niet echt. Ik hoor vaak dat ik het goed doe en het goed volhoud. En sowieso trek ik me niks aan van negatieve reacties, omdat ik weet waar ik voor sta. Ik doe het niet om punten te scoren bij bepaalde mensen of om als een heiligboontje door de stad te lopen. Ik doe het omdat ik een bepaalde statement wil maken. Ik heb de overheid duidelijk gemaakt wat ze krijgen als ze me op deze manier behandelen. In juni is mijn laatste pand geveild en daarna zijn ze gestopt. Waarom weet ik niet, want ze hebben ook geen cent gekregen.

De achterliggende gedachte van de overheid was mij op mijn knieën krijgen en mij bij wijze van laten smeken om het pand niet te laten veilen. Nou ze mogen doen wat ze willen, ik houd mijn rug nog steeds recht! Het is een soort van principe en persoonlijke kwestie geworden. Ik heb ze aangeboden om een X bedrag te betalen, maar dat vonden ze te weinig en ze wilden meer. Als ze dat bedrag hadden geaccepteerd was de strijdbijl hiermee begraven, maar ja dan niet. Dan gaat de strijd gewoon door. Ik ben begonnen aan deze strijd en zal ook doorgaan tot het eind. Puur om mijn eigen identiteit te bewaren.

Natuurlijk hoor ik wel in mijn omgeving tegen de overheid kun je het niet opnemen etc. maar zulke reacties zijn voor mij uitdagingen. Mijn zoon is bijvoorbeeld 8 jaar, als ik met hem in gevecht aan ga is het niet eerlijk. Hij is fysiek veel slapper dan ik, dat is voor mij geen uitdaging. De grotere overheid aanpakken is mijn uitdaging. De overheid had ook nooit verwacht dat een burger zo te keer zou gaan. Ik heb ze ook gezegd dat zij mij in dienst mogen nemen, dan neem ik meteen het ambtelijk apparaat onder de schop en kan ik kijken hoe het wel simpeler kan. Ik blijf het zeggen: een overtreding is een overtreding, maar je moet ook kijken goh waar gaat het eigenlijk om?

Ik heb een visie: ik ga door totdat de overheid mij bij wijze van smeekt te stoppen en wat ik nou eigenlijk wil om van mij af te komen. De overheid ziet mij als een grote crimineel of als een soort van Godfather. Sommige afspraken met de gemeente heeft de gemeente moeten verplaatsen of afzeggen omdat ze geen politiebegeleiding konden arrangeren. Ik heb het voordeel dat zij banger voor mij zijn dan dat ik ben voor hen.

Nu je bekend staat als ‘de brievenschrijver’ of ‘de bezwarentijger’ wordt je wel eens door mensen benaderd met de vraag of je ze kan helpen met een bezwaar aantekenen of klachten indienen?
De bijnaam ‘de bezwarentijger’ heb ik gekregen in 2013. Deze bijnaam werd samen met een paar andere bijnamen genomineerd voor Dordtse woord van het jaar. Door een aantal journalisten en ambtenaren is de bezwarentijger gekozen als tweede. Het heeft ook in de krant op deze manier geschreven, de bijnaam is eigenlijk een soort overwinning voor mij.

Dit terzijde, ik ben inderdaad een aantal keren benaderd door mensen via bijvoorbeeld Facebook. Verschillende mensen uit verschillende steden in Nederland vroegen mij om hulp bij hun conflict met de overheid. Er is zelfs iemand die zijn eigen gemeente op dezelfde manier wilt aanpakken en voor hem zal ik dan een voorbeeld zijn. Het is eigenlijk heel simpel, je moet gewoon brieven schrijven naar de gemeente, misschien weet hij niet hoe dat moet en daarbij ga ik hem gewoon helpen.

Zie jij nog kans je huurpanden terug te krijgen?
Nee die zijn nu verkocht aan andere mensen. Het is voor mij niet logisch om te zeggen ik wil die panden terug. Ze zijn nou eenmaal al gekocht door andere mensen. Anders wordt het een visuele cirkel waar niet meer uit te komen is. De panden zijn ook de pijn niet hoor.

Hoe wil je nog doorgaan met dit spelletje? Wat wil je precies bereiken?
Ik hoef niks meer te bereiken. Mijn statement is al gemaakt. Als ik zou dood gaan als een eigenaar van 40 panden na 5 of 6 maanden is iedereen mij vergeten. Niemand zal denken: ‘hey dat is die Turkse meneer met 40 panden’. Maar nu als ik zou overlijden zal ik herinnerd worden als de bezwarentijger of de man die het opnam tegen de overheid. In die zin heb ik al bereikt wat ik wil, ik heb een statement gemaakt. Ik heb de overheid verteld dat zolang ik blijf ademen en zolang ik gezond ben zal deze strijd door gaan. De tijd zal mij leren wat het in de toekomst zal brengen.

Ben je niet bang dat dit spel leidt tot enkele overnachtingen in de cel?
Nee, zo slecht is de cel ook weer niet. Ik moet alleen uitkijken dat ik niet veelvoudig achter elkaar de cel in moet. De overheid geeft aan dat ze mij mogen gijzelen, maar of ze dat ook echt doen ligt aan hen. Voor die 1 of 2 dagen zullen ze dat niet doen, want dat kost de gemeente ook uiteindelijk geld.

Het mooiste is: voor elke nacht dat ik door moet brengen in de cel moet de overheid de huur van de cel betalen aan justitie. Zij huren dan zeg maar de cel waar ik dan in moet verblijven, omdat deze zaak niet strafrechtelijk is. Bovendien een cel minder voor een echte crimineel. Het is geen oplossing, uiteindelijk is de overheid opnieuw meer kwijt dan dat het haar oplevert. De rust die er op dit moment heerst is een time-out, maar die rust zal zeer binnenkort verstoord worden. Zoals Arnold Schwarzenegger zegt: ‘i will be back’.

Naast het feit dat dit een principe en persoonlijke kwestie is vind ik het ook nog eens leuk om te doen, omdat ik weet dat de pijn aan de overkant er degelijk is. Normaal gesproken zou de overheid in haar vuistje moeten lachen, maar dat is zeker niet het geval. Ik weet dit doordat ik de vorige keer een WOB verzoek had ingediend bij de belastingdienst, want de gemeente Dordrecht had de belastingdienst benaderd met de vraag of ze samen konden werken om mij in een hoek te drijven.

Kun je ons een voorbeeldbrief laten zien of kan je voorbeeld geven van wat jou nou vraagt aan de gemeente?
De leukste vraag aan de gemeente was: ‘hoeveel klinkers liggen er in mijn straat’. Die vraag had ik van de gemeente Alphen aan de Rijn, die heb ik overgenomen. Vond ik wel een goede vraag. Niet omdat ik wilde weten hoeveel klinkers er nou lagen in mijn straat, maar puur omdat het een moeilijk geval is. Als de gemeente hiervan geen documenten heeft moeten er een aantal ambtenaren dit gaan opmeten.

Wie of wat is je inspiratiebron voor al deze brieven? Gebruik je weleens een brievengenerator – of ben jij er één?
Nee ik heb niemand als inspirator. Ik heb gewoon gemerkt dat de pijngrens van de overheid hier lag. De inspiratie voor de inhoud van de brieven haal ik uit de media. Bijvoorbeeld de lokale krant: de stem van Dordt. Deze komt wekelijks uit en daarin staan ook gemeentelijke mededeling. Bijvoorbeeld een mededeling over een dakkapel in een bepaalde straat die dichtbij 1 van mijn panden staat, en dien ik een WOB verzoek in. Niet dat ik het vervelend van dat die vent een dakkapel krijgt maar ik kijk gewoon wat er omdat moment actief is in de gemeente en daarover schrijf ik een brief.

Met 1 brief zijn ze misschien een jaar zoet. Dit recht is mij en aan burgers toegekend door hogere rechten. Ik gebruik het alleen tegen ze. Men mag het gebruik of misbruik noemen, dat interesseert met niet. Ik sta voor als nog in mijn recht.

Hoe reageren jouw kinderen op deze situatie of als je bijvoorbeeld op TV te zien bent?
(De jongste zoon van dhr. Karasahin onderbreekt ons om zelf antwoord te geven op deze vraag): Ik ben trots op mijn vader. Als ik hem op TV zie dan kijk heel trots naar hem. Ik zie hem als voorbeeld en heb zelfs zelf een brief naar de overheid geschreven. Ik schreef: ‘overheid, jullie zijn baby’s.’ Maar ik heb nooit een antwoord terug gekregen van de overheid.

En hoe reageren jouw vrienden op jouw papa, heb je het wel eens over hem op school?
Op school en mijn vrienden kennen mijn papa wel maar zij zeggen niks over hem. (Dhr. Karasahin gaat weer verder): steeds meer mensen beginnen mij op deze manier te kennen. Als ik bijvoorbeeld in de Turkse cafe zit zeggen mijn vrienden bijvoorbeeld: met jou ga ik geen ruzie zoeken of jou moet ik te vriend houden, als de overheid jou al niet aan kan wat moeten wij dan haha.

Dhr. Karasahin wordt door zijn jongste zoon gewezen op een bepaalde gebeurtenis. Hij vertelt erover…

Heb je een bepaalde boodschap aan de lezers van Turks.nl?

Het bericht Bezwarentijger: ‘De overheid gaf een zwakke plek bloot. Daar pakte ik ze mee’ verscheen eerst op Turks.nl.