De Italiaanse politie deelde rake klappen uit aan de sympathisanten van de terreurbeweging PKK.

ROME: Footage of peaceful demonstration against Erdogan's state visit being violently charged by Italian police! Italian police defending Erdogan, defending fascism, defending ISIS. #ErdoganNotWelcome #DefendAfrin #TwitterKurds pic.twitter.com/U8Iy7ap9Q0

— Kurdistan Solidarity Campaign (@KurdsCampaign) February 5, 2018

Erdoğan bezocht de paus om te praten over de Amerikaanse erkenning van Jeruzalem als Israëlische hoofdstad.

Sympathisanten van de terroristische PKK wilden demonstreren tegen de Turkse president vanwege de Turkse militaire operatie tegen YPG, de Syrische tak van de PKK.

De Italiaanse politie wees een gebied in Rome aan als ‘Groen Gebied’, waar het verboden was te demonstreren. Desondanks gingen PKK-ers het verboden gebied in.

De PKK-ers kregen echter een flink pak slaag van de politie. De politie sommeerde de groep uiteen te gaan, maar de PKK-ers weigerden. Daarop kregen de terroristenaanhangers flinke  klappen.

Een deel vluchtte, een ander deel lag gewond op de grond. Wie niet gevlucht was of gewond raakte werd opgepakt.

Operatie Olijftak

Op 20 januari 2018 startte het Turkse leger een militaire operatie in Afrin, Noord-Syrië, genaamd ‘Operatie Olijftak’, die het tweede deel van het Turkse plan vormt om de grens met Syrië vrij te maken van terroristen.

Het doel is om de regio Afrin te bevrijden van YPG, de Syrische tak van de terreurbeweging PKK. Vorig jaar werd een aangrenzend gebied van ruim 2 duizend vierkante kilometer vrijgemaakt van IS-terroristen.

Het bericht PKK-ers krijgen klappen van politie Italië verscheen eerst op Turks.nl.

U krijgt de laatste dagen vast en zeker een aantal verhitte reacties van mijn Turkse landgenoten. De reden is duidelijk: u heeft het woord ‘genocide’ gebruikt bij de verwijzing naar de “grote ramp” die de Ottomaanse Armeniërs een eeuw geleden hebben moeten doorstaan. Veel Turken, waaronder ook leden van de Turkse regering, waren furieus en reageerden met kreten als ‘’hoe durf je!’’ Ze beschouwen het ‘’G-woord’’ als een belediging en bieden daarom weerstand tegen iedereen die het durft te gebruiken.

Misschien moet ik beginnen met te zeggen dat ik als Turk zijnde deze reflexmatige reacties niet goedkeur. U heeft het recht om een eigen interpretatie te geven aan de geschiedenis en niemand kan u daarop afrekenen. De regeringen in de wereld hebben bovendien grote ambities voor macht die bijna altijd hun toewijding voor de waarheid overschaduwen. 

Maar ik als waarheidszoeker wil graag een paar gedachten met u delen. Laat me eerst beginnen met het introduceren van mezelf. Ik ben een Turkse schrijver en journalist, maar net als heel veel mensen uit dit deel van de wereld wordt mijn identiteit als Turk ingewikkelder als u een paar generaties teruggaat. Mijn vader – die zich overigens ook identificeert als Turk – was geboren in Yozgat,  een klein stadje gelegen in Centraal Anatolië. Maar dingen veranderen als u teruggaat naar zijn grootvader, aangezien zijn grootvader geen Turk was in etnische en linguïstische zin. Hij was een  “Circassiër”, een term die de verscheidene islamitische stammen in de Noordelijke Kaukasus omvat.  

U vraagt zich vast af wat mensen uit de Noordelijke Kaukasus te zoeken hadden in Centraal Anatolië in de late 19e eeuw (toen mijn voorvaderen naar de regio kwamen waar ik werd geboren). Nou, ze kwamen vanwege een onaangename reden: het Russische Rijk, altijd enthousiast voor veroveren en overwinnen zoals het nu nog steeds is, drong de Kaukasus binnen in de late 19e eeuw en voerde een etnische zuivering uit op de islamitische bevolking.

Een simpele zoekopdracht op Wikipedia zal u de details verschaffen. Sta mij toe de volgende passage te citeren: 

‘’De verovering van de Kaukasus door het Russische Rijk gedurende de Russisch-Circassische Oorlog in de 19e eeuw, leidde tot de vernietiging en doden van vele Adygeërs … tegen het einde van het conflict kreeg de Russische generaal Yevdokimov de taak de overgebleven Cirrcassische inwoners uit de regio de verdrijven, en met name naar het Ottomaanse Rijk. Dit beleid werd afgedwongen door mobiele colonnes van Russische schutters en Kozakse cavalerie. In een reeks van ingrijpende militaire campagnes die van 1860 tot 1864 duurden, werd de noordwestelijke Kaukasus en de Zwarte Zee vrijwel ontdaan van islamitische dorpelingen … De een na de ander, gehele Circassische stammen werden uiteengejaagd, geherhuisvest, of in groten getale vermoord.’’

Zoals u kunt zien is hetgeen wat mijn islamitische voorouders in de jaren 1860 is overkomen zeer vergelijkbaar met wat er gebeurd is met de christelijke Armeniërs tijdens het laatste decennium van het Ottomaanse Rijk. Soortgelijke campagnes van etnische zuiveringen werden ook uitgevoerd in de Balkan en ook deze waren gericht op de moslims. Dit keer werd het alleen niet direct uitgevoerd door het Russische Rijk maar door zijn nieuwe bondgenoten. Dit waren de nieuw gevormde en nationalistische militante Balkanstaten van die tijd, zoals Servië, Bulgarije en Griekenland. 

Al deze gruweldaden gebeurden toen dit deel van de wereld door een donker tijdperk ging, die tevens kan worden gekenmerkt door een pijnlijk afbrokkelend keizerrijk en de wrede strijd hierbij om de beheersing over de gebieden te behouden. Wij moslims hebben hier verschrikkelijk aan geleden en we hebben ook anderen, zoals de Armeniërs, verschrikkelijk laten lijden.

Hetgeen wat zo veel Turken zo behoudend laat reageren op uitspraken over de ‘’Armeense Genocide’’ is in werkelijkheid deze wederzijdse pijnlijke geschiedenis. Hun perceptie is dat Armeniërs worden aangeduid als de enige slachtoffers. Om dit woordraadsel te overwinnen, moeten wij in Turkije eraan werken om het bewustzijn over de tragedie van de Ottomaanse Armeniërs te vergroten. In ruil daarvoor kan de wereld ons helpen door ook de tragedie van de Ottomaanse moslims te herdenken. Ik hoop dat u dat zult begrijpen.

Met hartelijke groet,

Mustafa Akyol
Een medegelovige in God–en in de onschendbaarheid van het menselijk leven

Eerder verschenen in Hurriyet Daily News.

Het bericht Open brief aan paus Franciscus verscheen eerst op Turks.nl.

Maandagavond was de website Vatican.va niet te bereiken. Op twitter maakte een Turkse hacker bekend dat hij er achter zit en excuses eist van het Vaticaan. Hij noemde de uitspraken van de paus ‘onacceptabel voor zo’n religieus figuur’. Hij zou partij kiezen.

Enkele uren later was de website online via een ander server. 

Het bericht Turken hacken Vaticaan verscheen eerst op Turks.nl.

Afgelopen week werd een motie om de kwestie te herkennen als genocide, weggestemd door de Tweede Kamer.

Het bericht Crisis tussen Vaticaan en Turkije verscheen eerst op Turks.nl.

Agca wil Franciscus ontmoeten, maar dat gaat waarschijnlijk niet lukken. “Hij heeft nu bloemen op het graf van Johannes Paulus II gelegd; ik denk dat dat genoeg is”, zegt een woordvoerder van het Vaticaan.

Aangehouden
Vrijdagavond berichten Turkse media dat Agca is aangehouden in Italië omdat hij geen visum zou hebben. Hij zou via Oostenrijk gereden zijn richting het Vaticaan. Italië had zijn visumaanvraag geweigerd, zegt CNN Türk. Het is onbekend of hij nog vast zit.

Motief
Het motief van Agca voor de aanslag op Johannes Paulus II is nooit duidelijk geworden. Hij heeft er tegenstrijdige verklaringen voor gegeven.

Het bericht Mehmet Ali Agca legt bloemen op graf paus die hij neerschoot verscheen eerst op Turks.nl.

De rooms-katholieke kerk heeft wereldwijd ruim 414.000 geestelijken in dienst. Volgens de schattingen van de paus zouden er ruim 8.000 pedofielen actief zijn in de kerken.

In de afgelopen jaren kwam het Vaticaan in opspraak wegens oplopende onthullingen van seksueel misbruik van minderjarigen door priesters en andere religieuzen.

Het bericht 1 op 50 priesters is pedofiel verscheen eerst op Turks.nl.