Na de 17e eeuw groeide het inwonersaantal van de stad. Er werden ruim 50 van dit soort Kortejo’s gebouwd. Nu zijn er maar een paar over.
Kortejo’s bestaan uit een binnenplaats, met deuren naar kamers. De toiletten, douches, keuken, gebedsplaats en wasruimte worden gemeenschappelijk gebruikt.
De overgebleven Kortejo’s verkeren in zeer slechte toestand en dreigen te vervallen. De andere Kortejo’s worden gebruikt als schroothoop of werkplaatsen. Slechts één ervan is gerestaureerd en is nu actief als een moderne hotel.
Deze Kortejo, die nu actief is als ‘Manisa-Akhisar Hotel’ wordt bewoond door arme mensen die geen gezin hebben, of nooit zijn getrouwd.
De eigenaar van het hotel, Salih Acar, zegt dat hij het gebouw graag wil restaureren. Maar hij heeft te maken met bureaucratische moeilijkheden.
“Ik heb het geld. Ik wil het hele gebouw vernieuwen en omvormen tot een toerischtische plek. Ik heb de nodige papieren, maar krijg alsmaar geen toestemming van de gemeente.”
De eigenaar zegt geen geld te verdienen aan het hotel. “Ik hou het hotel open omdat de mensen anders geen plek hebben om te wonen.”
Sommige mensen wonen er al sinds 25 jaar. Het is hun huis geworden. Zij hebben geen ander plek om heen te gaan.
Veel van de bewoners zijn oud, en hebben geen verwachtingen meer in hun levens.